เห็นดังนั้นก็สรรเสริญเปนอันมาก ขงเบ้งจึงให้ทหารคุมไปเข็นเกวียนเสบียงณด่านเกียมโก๊ะ มาส่งถึงค่ายเขากิสานเปนหลายเที่ยว แลในกองทัพขงเบ้งนั้นมิได้ขาดเสบียงอาหาร ฝ่ายม้าใช้เห็นดังนั้นก็เอาเนื้อความไปบอกแก่สุม้าอี้
สุม้าอี้แจ้งดังนั้นก็ตกใจจึงว่า เราให้หน่วงไว้ไม่ออกรบพุ่งหวังจะให้กองทัพขงเบ้งขาดเสบียง บัดนี้ขงเบ้งให้ทำโคยนต์เข็นเกวียนเสบียงมาส่งกันมิได้ขาด เห็นการสงครามนี้จะยืดยาวไป จำจะคิดอ่านให้ทหารไปตีเอาโคยนต์ มาดูอย่างจะได้ทำเข็นเกวียนเสบียงบ้าง แล้วสั่งเตียวฮองงักหลิมให้คุมทหารห้าร้อยลัดไปทางจำก๊กให้เข้าโจมตีเอาโคยนต์มาให้ได้สักสี่ตัวห้าตัว เตียวฮองงักหลิมก็คุมทหารห้าร้อย แต่งตัวปลอมเปนทหารเมืองเสฉวนรีบลัดทางจำก๊กไปซุ่มอยู่ ครั้นเห็นทหารขงเบ้งคุมเกวียนเสบียงมาก็เข้าโจมตีเอา
โกเสียงกับทหารทั้งปวงต้านทานมิได้ ก็ทิ้งเกวียนเสบียงเสียแตกหนีไป เตียวฮองงักหลิมก็ให้ทหารเอาโคยนต์มาห้าตัว ครั้นถึงค่ายก็เอาเข้าไปให้สุม้าอี้ๆเห็นโคยนต์นั้นดังเปน ก็ชมว่าขงเบ้งนั้นคิดอ่านให้ทำดีนัก แล้วสุม้าอี้ให้หาช่างมาประมาณร้อยเสศให้รื้อโคยนต์นั้นออกดูจำกำหนดที่ใหญ่น้อยหนาบาง แลส่วนสั้นยาวพร้อมแล้วก็ให้ช่างทำโคยนต์ประมาณห้าสิบวัน ก็ได้โคยนต์ถึงสองพัน จึงให้งิมอุ๋ยคุมทหารพันหนึ่ง เอาโคยนต์ไปขนเสบียงณเมืองหลงเสมิได้ขาด
ฝ่ายโกเสียงซึ่งแตกไปนั้นครั้นเห็นทหารสุม้าอี้ไปแล้ว ก็รีบเข็นเกวียนเสบียงมาถึงค่าย จึงบอกแก่ขงเบ้งว่าโทษข้าพเจ้านี้ผิดนัก ด้วยทหารสุม้าอี้ตีชิงเอาโคยนต์ไปได้ห้าตัว ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะแล้วว่า ซึ่งสุม้าอี้ได้โคยนต์ไปนั้นเรามีความยินดีนัก
