พันไปร้องท้าทายยั่วสุมาอี้ไว้อย่าให้ยกไปช่วยกันได้ นายทหารทั้งปวงรับคำแล้วไปทำตามขงเบ้งสั่ง
ฝ่ายงิมอุ๋ยซึ่งคุมเกวียนเสบียงมาถึงกลางทาง พอเวลาคํ่าได้ฟังทหารขงเบ้งมาบอกว่า สุม้าอี้ให้ทหารมาช่วยป้องกันเสบียงก็คิดว่าจริง ครั้นเวลาประมาณยามเสศอองเป๋งกับทหารทั้งปวงได้ที ก็ไล่ฆ่าฟันกองลำเลียงล้มตายเปนอันมาก งิมอุ๋ยเห็นดังนั้นก็ตกใจ จึงขับม้าเข้ารบกับอองเป๋งได้สามเพลง อองเป๋งเอาทวนแทงถูกงิมอุ๋ยตกม้าตาย แลทหารซึ่งเหลือตายนั้นก็แตกไป อองเป๋งจึงให้ทหารขับเกวียนสเบียงมา
ฝ่ายไพร่ในกองลำเลียงซึ่งแตกมาถึงค่ายปักหงวน จึงเอาเนื้อความบอกแก่โกฉุยทุกประการ โกฉุยได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ จึงคุมทหารไปไล่โจมตีทหารขงเบ้ง อองเป๋งเห็นดังนั้นก็ให้ทหารพลิกลิ้นโคยนต์ลงเสีย แล้วพากันทำเปนถอยหนีไป โกฉุยมิได้ติดตามให้ทหารเข้าไสโคยนต์ก็ไม่เคลื่อนจากที่ ครั้นจะให้ขนเสบียงก็ไม่ทันที โกฉุยนั้นมีความสงไสยนัก พอได้ยินเสียงโห่ร้องขึ้นอื้ออึง แล้วเห็นอองเป๋งเกียงอุยอุยเอี๋ยนกุมทหารตีกระหนาบมาเปนสามด้าน โกฉุยต้านทานมิได้ก็พาทหารถอยมา
อองเป๋งจึงให้ทหารกลับลิ้นโคยนต์ขึ้น เข็นเกวียนเสบียงไปได้ดังเก่า โกฉุยเห็นดังนั้นก็มีความโกรธเปนอันมาก จึงคุมทหารรื้อกลับไปจะตีเอาเกวียนเสบียง พอได้ยินเสียงโห่บนเนินเขา แล้วเห็นควันเพลิงพลุ่งขึ้น ทหารทั้งปวงร้องตวาดคุกคามลงมา โกฉุยเห็นทหารนุ่งห่มผิดประหลาด สยายผมหน้าตานั้นเปนผีโขมดป่า แลทหารทั้งปวงนั้นตกใจกลัวตัวสั่น โกฉุยจึงพาทหารถอยกลับมา แล้วคิดว่าเทพยดาแลปีศาจแกล้งมาช่วยขงเบ้งเปนมั่นคง
