ฝ่ายสุม้าอี้รู้ว่าเสบียงแลกองทัพโกฉุยเปนอันตรายก็คุมทหารมาช่วย ครั้นมาถึงซอกเขากลางทาง พอได้ยินเสียงประทัดแลโห่ร้องอื้ออึงข้างขวานั้น เตียวเอ๊กข้างซ้ายเลียวฮัวคุมทหารตีกระหนาบออกมา สุม้าอี้กับทหารทั้งปวงไม่ทันรู้ตัวก็แตกหนีไป ขณะเมื่อสุม้าอี้หนีนั้น เตียวเอ๊กกันทหารไว้มิให้ตามสุม้าอี้ไปได้ สุม้าอี้ควบม้าหนีไปแต่ผู้เดียว เลียวฮัวควบม้าตามไปถึงในป่าจะใกล้ทันสุม้าอี้ เลียวฮัวจึงเอาง้าวฟันถูกต้นไม้ติดอยู่ สุม้าอี้ขับม้าหนีไปข้างทิศใต้ เลียวฮัวชักง้าวขึ้นได้ก็ขับม้าไล่ตามไปไม่ทัน ได้แต่หมวกทองของสุม้าอี้ซึ่งตกอยู่ ครั้นกลับม้าออกมาถึงปากทาง พอพบเกียงอุย อุยเอี๋ยน เตียวหงี อองเป๋ง จึงให้ทหารขับเกวียนเสบียงไปถึงค่าย แล้วบอกเนื้อความตามซึ่งได้ทำการให้ขงเบ้งฟังทุกประการ แต่เลียวฮัวบอกเนื้อความแล้วเอาหมวกทองของสุม้าอี้ให้ขงเบ้ง อุยเอี๋ยนเห็นดังนั้นก็มีใจริศยาแลดูเลียวฮัวไม่วางตา ขงเบ้งเห็นกิริยาอุยเอี๋ยนริศยาเลียวฮัวดังนั้นก็ทำเมินเสีย
ฝ่ายสุม้าอี้ครั้นหนีมาได้ถึงค่ายก็มีความทุกข์วิตกอยู่ ด้วยเสียทหารแลเสบียงเปนอันมาก พอมีหนังสือพระเจ้าโจยอยบอกมาเปนใจความว่า ซุนก๋วนยกกองทัพเปนสามทางจะมาทำอันตรายแดนเมืองเรา ให้สุม้าอี้ตั้งค่ายมั่นไว้อย่าออกรบพุ่งกับขงเบ้ง เราจะจัดแจงกองทัพยกไปต้านทานซุนก๋วนไว้ให้ได้
สุม้าอี้แจ้งในหนังสือดังนั้น ก็ยิ่งมีความทุกข์เปนอันมาก ให้ตรวจตรากำชับทหารรักษาค่ายไว้มิได้ออกรบพุ่งกับขงเบ้ง ฝ่ายพระเจ้าโจยอยจึงให้เล่าเซียว คุมทหารไปช่วยเมืองกังแฮให้เตียวอี้คุมทหารไปช่วยเมืองซงหยง พระเจ้าโจยอยกับหมันทองยกกองทัพไปตั้งอยู่ณเมืองหับป๋า หมันทองจึงคุมทหารไปเที่ยวดูริมชายทเล เห็นกองทัพเรือเมืองกังตั๋งมาตั้งอยู่ณปากอ่าวฟาก
