สุม้าสูจึงว่าค่ายใหญ่ขงเบ้งนั้นอยู่ข้างหลัง ซึ่งขงเบ้งไปตั้งค่ายอยู่บนเนินเขาเซียมก๊กนั้นเยื้องเข้ามาเปนค่ายหน้า เหตุใดบิดามิได้สั่งให้ไปตีเอาค่ายหน้าก่อน จะด่วนให้ไปตีเอาค่ายหลังนั้นเกลือกขงเบ้งยกไปช่วย ทหารเราก็จะมิเสียทีฤๅ สุม้าอี้จึงว่า ค่ายณเขากิสานนั้นเปนค่ายมั่น แม้นเรายกไปตีเห็นขงเบ้งแลทหารทั้งปวง ก็จะยกไปช่วยค่ายใหญ่เปนมั่นคง เราจึงจะแยกทหารไปโจมตีเอาค่ายปากทางเฮาโลก๊กแลเนินเขาเซียมก๊กให้ได้ แล้วจะให้เผาเข้าปลาอาหารเสีย เมื่อขงเบ้งเสียเสบียงแล้ว เราก็จะทำศึกมีไชยชะนะโดยง่าย
ครั้นเวลารุ่งเช้าสุม้าอี้จึงให้เตียวฮองงักหลิม คุมทหารห้าพันเปนกองหลัง แลนายทหารทั้งปวงคุมทหารยกเปนกองๆไปหน้า สุม้าอี้นั้นก็คุมทหารหนุนไป ฝ่ายขงเบ้งอยู่บนค่างเนินเขาเซียมก๊กนั้น แลลงไปเห็นสุม้าอี้ยกมาเปนหลายกอง จึงสั่งทหารทั้งปวงว่า ถ้าเห็นกองทัพสุม้าอี้ยกไปตีค่ายใหญ่เราณเขากิสาน ท่านทั้งปวงจงลงไปทำเปนจะไปช่วยป้องกันค่ายใหญ่ แล้วจึงตระหลบหลังไปตีค่ายสุม้าอี้ให้ได้ แลค่ายปากทางเฮาโลก๊กกับค่ายบนเนินเขานี้ไว้เปนพนักงานเรา จะคิดอ่านทำการให้สำเร็จ นายทหารทั้งนั้นก็มาจัดการเตรียมไว้
ฝ่ายสุม้าอี้ครั้นเห็นกองทัพหน้า พ้นค่ายปากทางเฮาโลก๊กไป พอเวลาเย็นเห็นทหารขงเบ้งซึ่งตั้งอยู่เปนกองๆนั้น พากันไปช่วยค่ายเขากิสาน สุม้าอี้กับบุตร์ทั้งสองจึงพาทหารเข้าไปจะตีค่ายปากทางเฮาโลก๊ก อุยเอี๋ยนเห็นดังนั้นก็ขับม้ารำทวนออกมาร้องว่า สุม้าอี้จะหนีไปไหนยังจะพ้นมือกูหรือ
สุม้าอี้ได้ฟังดังนั้นก็โกรธ ขับม้าเข้ารบกับอุยเอี๋ยนได้สามเพลง อุยเอี๋ยนทำชักม้าหนีฬ่อเข้าไปตามทางซึ่งมีโคมสำคัญ สุม้าอี้
