เห็นดาวนั้นแล้ว ก็จะรู้ว่าเราถึงแก่ความตาย จะยกกองทัพมาทำอันตรายแก่ทหารทั้งปวง แม้นสุมาอี้เห็นดาวนั้นยังอยู่ ก็จะไม่อาจยกมาทำยํ่ายีท่านจงเลิกกองทัพกลับไป ถ้าสุม้าอี้จะคุมทหารไปติดตาม ท่านจึงจัดทหารตั้งดารับเปนน่ากระดานไว้ แล้วให้เอาหุ่นรูปเราใส่เกวียนชักออกมากลางทหาร สุม้าอี้เห็นก็จะตกใจถอยไป
เอียวหงีก็รับคำไว้ทุกประการ ครั้นเวลาคํ่าขงเบ้งจึงให้ทหารพยุงออกไปที่ข้างหน้า ขึ้ให้ทหารทั้งปวงดูดาวแล้วว่า ดาวดวงโน้นซึ่งอยู่ข้างทิศเหนือเฉียงตวันตกนั้น เปนดาวสำหรับอายุเรา ทหารทั้งปวงดูไปเห็นดาวสำหรับขงเบ้งนั้นหรุบหรู้เปนทีประหนึ่งจะตกลงมาจากอากาศ ขงเบ้งจึงให้ทหารพยุงเข้าไปที่ข้างใน
ขณะนั้นขงเบ้งไม่มีสมประดีเจรจาก็ไม่ออก ขุนนางแลนายทหารทั้งปวงเห็นดังนั้นก็ตกใจ พอลิฮกมาแต่เมืองเสฉวนเข้าไปเห็นขงเบ้งเจรจาไม่ออกก็ตกใจ ร้องไห้รํ่าว่าตัวข้าพเจ้ามาไม่ทัน เห็นจะไม่ได้ราชการไปทูลพระเจ้าเล่าเสี้ยนแล้ว พอขงเบ้งฟื้นขึ้นกลับได้สมประดีมา ลืมตาขึ้นเห็นลิฮก ขงเบ้งจึงว่าเรารู้อยู่ว่าท่านกลับไปแล้วพระเจ้าเล่าเสี้ยนจะใช้คืนมา
ลิฮกจึงบอกว่าฃเนื้อความทั้งปวงซึ่งท่านสั่งนั้น ข้าพเจ้าก็ไปทูลแล้ว บัดนี้ทรงพระวิตกอยู่ข้อหนึ่งว่า ท่านจะถึงแก่ความตายแล้ว จะให้ผู้ใดเปนมหาอุปราชแทนท่าน ขงเบ้งจึงตอบว่าแม้นเราตายแล้วจึงให้เจียวอ้วนเปนมหาอุปราชแทนเรา ลิฮกจึงว่าถ้าเจียวอ้วนหาบุญไม่ท่านจะให้ผู้ใดเปนมหาอุปราชต่อไปเล่า ขงเบ้งจึงว่าให้เอาปี่ฮุยตั้งขึ้นแทนเจียวอ้วนเถิด ลิฮกจึงถามว่าถ้าปี่ฮุยตายแล้วท่านเห็นผู้ใดจะเปนที่แทนเล่า พอขงเบ้งสิ้นใจในเดือนสิบแรมแปดคํ่า เมื่อขงเบ้งตายนั้นอายุได้ห้าสิบสี่ปี พระเจ้าเล่าเสี้ยนเสวยราชได้สิบสองปี
