เตียวติดทำรับคำแล้วก็ออกมาจัดทหารยกไปจากค่าย พอพบปี่ฮุยเข้า ปี่ฮุยจึงถามว่าท่านพึ่งยกมาจากค่ายดอกฤๅ เตียวติดจึงบอกว่าพึ่งยกมาแต่ค่าย มาแวะเข้าณค่ายอุยเอี๋ยนๆแก้ฝันให้เราฟัง แล้วเตียวติดก็เล่าความฝันอุยเอี๋ยนแลแกล้งทำนายนั้น ให้ปี่ฮุยฟังทุกประการ ปี่ฮุยถามว่าเหตุใดท่านจึงรู้ว่าฝันนั้นร้าย เตียวติดจึงบอกว่าเราเห็นร้ายเพราะว่าอักษรเขานั้น ประกับกันสองตัวจึงเรียกว่าเขา ถ้าแลแยกออกว่าทีละตัวอ่านเปนมิตร์เขาทำร้าย เราจึงแกล้งทำนายเอามังกรมาเปรียบ หวังจะให้อุยเอี๋ยนมีใจกำเริบ
ปี่ฮุยจึงห้ามว่าท่านอย่าบอกให้ผู้ใดรู้ แล้วปี่ฮุยก็มาณค่าย ไปหาอุยเอี๋ยนแล้วขับคนใช้เสีย ปี่ฮุยจึงว่าแก่อุยเอี๋ยนว่า เมื่อขงเบ้งตายนั้นได้สั่งไว้ว่าให้เลิกกองทัพกลับไป ให้ท่านคุมทหารอยู่รั้งหลัง บัดนี้นายทหารหมวดนายกองทั้งปวงจะเลิกไปตามลำดับ ท่านผู้เปนกองหลังจะอยู่ให้นายกองทัพทั้งปวงยกไปสิ้นก่อนฤๅ
อุยเอี๋ยนจึงถามว่า ขงเบ้งให้ผู้ใดเปนแม่กองทัพเล่า ปี่ฮุยจึงบอกว่าขงเบ้งสั่งไว้ ให้เกียงอุยว่าราชการฝ่ายทหารสำหรับกะเกณฑ์ออกรบพุ่ง ให้เอียวหงีถืออาญาสิทธิ์บังคับนายทหารทั้งปวง อุยเอี๋ยนจึงว่า เอียวหงีเปนแต่ขุนนางผู้น้อย ซึ่งจะให้ถืออาญาสิทธิ์บังคับนายทหารทั้งปวงนั้นไม่ได้ ชอบแต่ให้คุมศพขงเบ้งกลับไปเมือง ตัวเราจะคุมทหารทำการสงครามเอาความชอบไว้จึงจะควร อันขงเบ้งตายแต่ผู้เดียวซึ่งจะเลิกการศึกเสียกลับไปเมืองนั้นไม่ได้ ปี่ฮุยจึงว่า เดิมขงเบ้งสั่งไว้ว่า ขงเบ้งตายแล้วให้เลิกทัพกลับไปเมือง ซึ่งท่านจะอยู่ทำการสืบไปนั้น จะมิผิดคำขงเบ้งสั่งไว้ฤๅ
อุยเอี๋ยนจึงตอบว่า การศึกครั้งนี้หากขงเบ้งไม่ฟังคำเรา แม้นเอาความคิดเราอยู่บ้างก็จะทำกลอุบายต่างๆ เห็นจะได้เมืองลกเอี๋ยงไว้นานแล้ว แลตัวเราก็เปนขุนนางผู้ใหญ่แล้วก็ได้เปนแม่
