มีความยินดี กราบคำนับซุนก๋วนแล้วว่า ซึ่งท่านคิดทั้งนี้สมควรนัก
ซุนก๋วนจึงว่าตัวเรานี้รักษาความสัตย์อยู่ มิได้คิดร้ายต่อเมืองเสฉวนเลย จึงเอาลูกเกาทัณฑ์มาหักออกเปนสองท่อนแล้วสาบาลว่า ถ้าเราคิดร้ายต่อเมืองเสฉวน ก็ให้เราแลลูกหลานเราทั้งปวงเปนอันตรายเหมือนลูกเกาทัณฑ์นี้เถิด แล้วจัดแจงสิ่งของให้ทหารคุมไปเส้นศพขงเบ้ง จองอี้ก็ลาพาทหารซุนก๋วนไปถึงเมืองเสฉวน ทูลพระเจ้าเล่าเสี้ยนทุกประการ บัดนี้ซุนก๋วนให้ทหารคุมสิ่งของมาเส้นศพขงเบ้งด้วย พระเจ้าเล่าเสี้ยนแจ้งดังนั้นก็ยินดี จึงปูนบำเหน็จจองอี้แล้วพระราชทานทหารซุนกว๋น ซึ่งมาเส้นศพขงเบ้งนั้นตามสมควร ทหารซุนก๋วนก็ลากลับไปเมืองกังตั๋ง
พระเจ้าเล่าเสี้ยนก็ตั้งเจียวอ้วนขึ้นเปนมหาอุปราชตามคำขงเบ้ง ให้ปี่ฮุยเปนผู้ช่วยราชการมหาอุปราช งออี้นั้นเปนทหารใหญ่ได้ว่าราชการในเมืองฮันต๋ง เกียงอุยเปนขุนนางสำหรับบังคับบัญชานายทหารทำการสงคราม แลขุนนางทั้งปวงให้อยู่ตามที่ งออี้กับเกียงอุยกราบถวายบังคมลาไปอยู่ณเมืองฮันต๋ง เอียวหงีครั้นออกมาถึงบ้านก็มีความน้อยใจว่า พระเจ้าเล่าเสี้ยนตั้งเจียวอ้วนเปนมหาอุปราชแทน จึงว่าแก่ปี่ฮุยว่าเมื่อขงเบ้งตายนั้นก็มอบตราสำหรับที่ไว้แก่เรา แม้นเราจะคิดเอาใจออกหากไปเข้าด้วยโจยอยก็จะมีความศุข จะไม่ได้อยู่ในบังคับเจียวอ้วนปี่ฮุยมิได้ว่าประการใด ครั้นเวลารุ่งเช้าจึงเข้าไปทูลพระเจ้าเล่าเสี้ยน ตามคำเอียวหงีว่าทุกประการ
พระเจ้าเล่าเสี้ยนแจ้งดังนั้นก็โกรธ จึงให้เอาตัวมาถาม เอียวหงีรับตามซึ่งได้ว่ากล่าว พระเจ้าเล่าเสี้ยนจะให้เอาไปฆ่าเสีย เจียวอ้วนจึงทูลว่าแต่ก่อนนั้นเอียวหงี ก็ได้ทำความชอบมาเปนอันมาก ครั้งนี้เอียวหงีเจรจาผิดข้าพเจ้าจะขอชีวิตร์ไว้ แต่ให้ถอดออกจากที่ขุนนาง พระเจ้าเล่าเสี้ยนก็ให้ทำตาม แล้วให้เอียวหงีเปนไพร่ไปอยู่
