หนาบออกมา ฝ่ายปี่เอี๋ยนเอียวจอไม่ทันรู้ตัวเสียที จึงพาทหารรบฝ่าออกไปข้างทิศเหนือ พอพบกองซุนเอี๋ยนคุมทหารยกมาข้างเขาซิวสาน ปี่เอี๋ยนเอียวจอจึงบอกเนื้อความทั้งปวงให้ฟัง แล้วพากองซุนเอี๋ยนยกกลับมาถึงริมแม่นํ้าเจซุ้ย ปี่เอี๋ยนจึงขับม้าขึ้นไปหน้าทหารแล้วร้องว่า มึงอย่าคิดกลศึกอยู่ให้ช้า จงเร่งออกมารบกับกูให้เห็นฝีมือกันไว้
แฮฮัวป๋าได้ฟังดังนั้น ก็โกรธขับม้ารำง้าวออกไปรบได้สามเพลง แฮฮัวป๋าฟันถูกปี่เอี๋ยนตกม้าตาย แล้วไล่ฆ่าฟันทหารล้มตายเปนอันมาก กองซุนเอี๋ยนเห็นจะต้านทานมิได้ ก็พาเอียวจอกับทหารทั้งปวงถอยหนีเข้าไปในเมืองเซียงเป๋ง แล้วให้ปิดประตูเมืองเกณฑ์ทหารขึ้นรักษาน่าที่เชิงเทิลไว้ ม้าใช้จึงเอาเนื้อความไปบอกสุม้าอี้ๆได้แจ้งดังนั้น ก็รีบยกเข้าไปตั้งค่ายล้อมเมืองเซียงเป๋งไว้
ขณะนั้นเปนเทศกาลวสันตฤดู ฝนตกทั้งกลางวันกลางคืนถึงเดือนเสศ น้ำท่วมแผ่นดินฦกประมาณสองศอกเสศ เสบียงซึ่งส่งมานั้นมิได้ขาดเปนแต่สะเทินนํ้าสะเทินบก แลทหารกับม้าในกองทัพสุม้าอี้นั้นได้ความลำบากด้วยน้ำท่วม ปวยเกงสาระวัดขวาจึงว่าแก่สุม้าอี้ว่า ฝนตกถึงเดือนเสศแล้วก็ยังไม่สงบ ทหารทั้งปวงได้ความลำบากด้วยน้ำท่วม ขอให้เลิกค่ายขึ้นไปตั้งอยู่บนเนินเขา แม้นฝนตกสงบแล้วเมื่อใดจึงคิดการต่อไป
สุม้าอี้ได้ฟังก็โกรธจึงว่า เรามาตั้งล้อมเมืองเซียงเป๋งไว้ เห็นจะจับตัวกองซุนเอี๋ยนได้ในวันพรุ่งนี้แล้ว เหตุใดมาว่าจะให้การเนิ่นช้าไปฉนี้ แล้วประกาศแก่นายหมวดนายกองทั้งปวงว่า แต่นี้สืบไปอย่าให้ผู้ใดมาว่ากล่าวเหมือนปวยเกงเลย ผู้ใดไม่ฟังเราจะให้ตัดศีศะเสียบไว้น่าค่าย
