ถึงคุณพระบิดาของพระองค์ซึ่งชุบเลี้ยงมาแต่ก่อน จึงปฤกษาพร้อมกันจัดแจงให้ทหารไปรักษาจวนโจซองแลจวนพี่น้องโจซอง ข้าพเจ้าจึงเข้าไปทูลเนื้อความทั้งนี้แก่พระมารดาของพระองค์ๆก็เห็นชอบด้วย จึงให้ข้าพเจ้าทำเรื่องราวทั้งนี้มาทูลแก่พระองค์ ข้าพเจ้าจึงให้ห้องหวุนเอาเรื่องราวมาถวาย ขอให้พระองค์ถอดโจซองโจอี้โจหุ้นออกจากที่แล้วให้ยกเอาทหารทั้งปวงไปเปนหลวง แต่ข้าพเจ้าคอยหาช่องมาพึ่งมาได้ทีครั้งนี้ เข้าพเจ้าจึงคิดอ่านทำการทำนุบำรุงพระองค์ ข้าพเจ้าก็ยกกองทหารมารักษาอยู่ณเชิงสะพานแพตำบลลกโหคอยดูผิดแลชอบ
พระเจ้าโจฮองได้ฟังดังนั้น จึงตรัสแก่โจซองว่าท่านจะคิดประการใด โจซองแจ้งดังนั้นตกใจนัก หน้าเผือดไปมีเลือด อ่อนระทวยไปทั้งตัว จึงเหลียวหน้ามาปฤกษาแก่โจอี้ว่า ความทุกข์มีมาถึงเราครั้งนี้เราจะคิดอ่านแก้ไขประการใด โจอี้จึงว่าข้าพเจ้าได้ห้ามท่านแต่ก่อนท่านก็ขืนทำตามอำเภอใจ ได้ผิดแล้วข้าพเจ้าจะรู้ที่คิดประการใด สุม้าอี้คนนี้มีสติปัญญาความคิดมากนัก จนถึงขงเบ้งซึ่งเปนดีนักหลักแหลมก็หามีไชยชนะแก่สุม้าอี้ไม่ เราพี่น้องเท่านี้จะรู้ที่คิดอ่านแก้ไขประการใด ควรที่จะมัดตัวเข้าไปหาเขายอมให้ทำโทษเห็นจะรอดชีวิตร์ ว่ายังมิทันจะสิ้นคำพอซินเปสุม้าเล่าจี๋ไปถึง
โจซองจึงถามถึงการในเมือง ทหารสองคนก็เล่าการในเมืองให้ฟัง แล้วจึงว่าเขารักษาเมืองครั้งนี้มั่นคงนัก เหมือนหนึ่งตีปลอกเหล็กรัดถัง ฝ่ายตัวสุม้าอี้ก็คุมทหารเปนอันมาก มารักษาอยู่เชิงสะพาน ท่านอย่าเพ่อเข้าไปเลยเร่งคิดกลอุบายแก้ไขตัวเถิด
พอฮอนห้อมควบม้าไปถึงเข้าโจซองถามถึงการเมือง ฮอนห้อมจึงว่าสุม้าอี้คิดขบถแล้ว ท่านเร่งเชิญเสด็จไปเมืองฮูโต๋เถิด จะได้เกลี้ยกล่อมทหารจัดแจงสาตราวุธได้พร้อมแล้ว จะได้ยกมาทำการแก่สุม้าอี้ โจซองจึงว่าขุนนางมาทั้งนี้ครอบครัวบุตร์ภรรยา
