อยู่ในเมือสิ้นทุกคน อันจะคิดทำดังนั้นหาได้ไม่ ฮอนห้อมจึงว่า ท่านกลัวบุตร์ภรรยาจะเปนอันตราย จึงไม่คิดการสงครามจะ ยอมเข้าไปหาข้าศึก คิดอ่านทั้งนี้หารักชีวิตร์ไม่เลย รักบุตร์ภรรยายิ่งกว่าชีวิตร์อิกเล่า ข้าพเจ้าหาเห็นด้วยไม่เปนธรรมดาชาติทหารหารักชีวิตร์ผู้อื่นไม่ คิดแต่จะรักษาชีวิตร์ตัวไว้ให้ได้ โจซองก็ไม่ฟังคำฮอนห้อม คิดถึงตัวร้องไห้นํ้าตาไหลลงอาบหน้า
ฮอนห้อมจึงว่าแต่นี้ไปเมืองฮูโต๋มิสู้ไกลนัก ไปประมาณสักสองยามก็จะถึง ที่นั้นเข้าปลาอาหารก็มากจะเลี้ยงทหารได้สักสองเดือนกว่า จะเตรียมการพร้อมจะได้อยู่ ท่านเร่งคิดเถิดอย่าช้าเลยจะเสียการ โจซองจึงว่าการครั้งนี้เปนการใหญ่ เร่งรีบนักจะเสียการ เราจะขอตรึกตรองให้เลอียดก่อน
อยู่สักครู่หนึ่งเค้าอิ๋นต้านท่ายมาถึงจึงว่าแก่โจซองว่า สุม้าอี้กระทำครั้งนี้หาทำอันตรายแก่ท่านไม่ ทำแต่พอจะยกเอาทหารของท่านแลทหารของพี่น้องท่านไปเปนหลวง โจซองหาเห็นด้วยไม่ก็นิ่งอยู่ แล้วอินต้ายบกทหารคนสนิทของโจซองไปถึง จึงแจ้งเนื้อความว่า สุม้าอี้กับเจียวเจ้ตั้งสัตย์สาบาลกัน คิดอ่านกระทำการครั้งนี้มิได้ทำอันตรายแก่ท่าน แล้วเจียวเจ้มีหนังสือมาถึงท่านให้มอบทหารทั้งปวงให้แก่สุม้าอี้ฝ่ายตัวท่านอย่าวิตกเลยหาเปนไรไม่ ให้เร่งเข้าไปหาบุตร์ภรรยาเถิด โจซองเห็นด้วยก็ค่อยคลายใจ
ฮอนห้อมก็เตือนว่า การร้อนถึงเพียงนี้แล้วยังจะฟังคำคนอิกเล่า ไม่คิดอ่านแก้ตัวจะบ่ายหน้าเข้าไปหาความตายอิกเล่า ฝ่ายโจซองเวลากลางคืนวันนั้นให้เศร้าโศรกนัก คิดอ่านหาอุบายซึ่งจะแก้ตัวไม่เห็นช่องเลย ชักกระบี่ออกถือไว้เปนทุกข์ทอดใจใหญ่น้ำตาไหลลงอาบหน้า คิดๆไปแต่เวลาคํ่าจนสว่างก็ไม่เห็นอุบายเลย ฮอนห้อมจึงเตือนว่าคิดมาแต่หัวคํ่าจนรุ่งแล้ว เห็นอุบายที่จะแก้ไข
