หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
| "ยายปานลูกผูกเสาเชือกเพลาใบ | แล่นไปครู่หนึ่งถึงเมืองละคร | |
| ซื้อข้าวเหนียวสังขยามาถ้วยโคม | ก็แล่นฝืนคลื่นโครมไม่หยุดหย่อน | |
| ครั้นถึงเกาะแบกสังขยาพาจร | รีบร้อนเร็วไปในประตูพลัน | |
| หลวงนายศักดิ์ถามทักไปทันใด | สังขยาถ้วยใหญ่ของใครนั่น | |
| ยายปานว่าหม่อมเป็ดเธออยากครัน | ใช้ฉันไปซื้อถึงเมืองละคร" |
๑๙. ถนนอาจารย์ น่าจะอยู่แถววัดระฆัง ภายหลังอาจเปลี่ยนชื่อเป็นอื่นหรือลบเลือนหายไปก็ได้
ผู้แต่งเพลงยาว เรื่อง หม่อมเป็ดสวรรค์ เป็นพวกนางในเชี่ยวชาญอยู่ในราชสำนัก แต่งเพลงยาวเรื่องนี้เพื่อจะขับหม่อมเป็ดซึ่งชอบเล่นเพื่อน เป็นเรื่องสนุกกันในหมู่นางใน ด้วยได้ยินเสียงเครงครืนอยู่ทั้งในและนอกราชสำนัก แต่ก็ว่าน่าฟัง
| "เฝ้าคมค้อนเคืองเข็ญไม่เว้นใคร | โกรธบรรดาข้าไทในพระตำหนัก | |
| หม่อมกระไรใจคอนี้น้อยนัก | ฉันประจักษ์แจ้งความตามนิยาย | |
| กระทบเรื่องของซื้อเข้าหรือจ๊ะ | จึ่งเกะกะโกรธร่ำระส่ำระสาย | |
| ไม่มีใครบอกนุสนธิ์ต้นปลาย | ลายไปผุดขึ้นตำบลถนนอาจารย์ | |
| ฉันพบเห็นตำราจึ่งว่าไป | ขออภัยเถิดอย่าโทษโกรธดิฉาน | |
| ถ้าแม้นหม่อมรักตัวกลัวอัประมาณ | ก็บนบานคนขับจะรับไว้ | |
| ถ้าหม่อมอายเสียดายชื่อจะลือชา | ก็เอาเงินเอาผ้านั้นมาให้ | |
| ฉันจะลบตำรับไม่ขับไป | จงถึงใจตาแจ้งเสียเถิดรา" |
– ๖๑ –
