หน้า:อธิกรณ์ (๑) ๒๔๙๒.pdf/9

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ประชุมวินิจฉัยอธิกรณ์ฯ ภาค ๑


โจทก์ท้วงว่ากล่าวภิกษุปกติ ภิกษุผู้ถูกลงนิยกรรม นั้นประพฤติชอบ ไม่ละเมิดข้อห้าม ประพฤติเรียบร้อย สมควรจะพ้นโทษ ก็มีพระบรมพุทธานุญาตโปรดให้ สงฆ์ยกเลิกกรรมนั้นเสีย ภิกษุนั้นก็พ้นโทษกลับเป็น ปกติดังเดิม เจ้าอธิการหริ่งรู้อยู่ และรับฝากฝันเถื่อนของผู้ ประพฤติผิดเช่นนี้ ควรได้รับโทษอนุโลมตามพระ พุทธานุญาตนั้น คือห้ามไม่ให้เป็นเจ้าอาวาส เป็น เจ้าคณะปกครองหมู่คณะ ต้องอยู่เป็นลูกวัดของท่าน ผู้อื่น ห้ามไม่ให้เป็นอุปัชฌาย์อาจารย์ให้บรรพชา อุปสมบท ห้ามไม่ให้ทำความผิดเช่นนั้นอีก แต่ข้อ ที่ลงโทษนี้ ควรเป็นชั่วคราวกว่าจะเห็นว่าเข็ดหลาบ ที่ควรกำหนดด้วยระยะกาล เพราะเหตุนั้นควรลงโทษ เจ้าอธิการจริงตามกล่าวแล้วในข้างต้น มีประมาณ ๑ปี กับ ๑๐ เดือน ตั้งแต่ถวายฎีการับสารภาพแล้ว ต้องถูก กักตัวอยู่ และไม่ได้กระทำาข้อห้ามที่ระบุไว้ข้างต้นล่วง กาลเท่าใด ควรเอากาลเท่านั้นหักเสีย ควรให้ต้อง