หน้า:อาญาหลวง ราษฎร์ - ๒๔๗๔.pdf/14

๖

ละเมิดราชการเสีย แลอำพรางบังอาจกันโชกราษฎรให้ได้ความเดือดร้อน ท่านให้มีโทษจงหนัก แลลักษณโทษสำหรับเลมิดรวางเลมิด สำหรับอำพรางรวางอำพราง สำหรับบังอาจรวางบังอาจ สำหรับกันโชกรวางกันโชก นี้มี ๑๐ สถาน ๆ หนึ่ง คือ ให้ฟันคอ ริบเรือน ริบราชบาต เอาลูกเมียข้าคนเปนรบาต ทรัพยสิ่งของเอาเข้าท้องพระคลังจงสิ้น สถานหนึ่ง ให้ตัดมือตัดเท้าจงใส่ตรุะไว้โดยยัดถากรรมมัน สถานหนึ่ง ให้ทวนด้วยลวดหนังด้วยไม้หวายยกหนึ่ง ๒ ยก ๓ ยก แล้วประจานจำใส่ตรุะไว้เดือนหนึ่ง ๒ เดือน ๓ เดือน สถานหนึ่ง ให้ไหมจัตรุคูน แล้วเอาตัวลงหญ้าช้าง สถานหนึ่ง ให้ไหมตรีคูน แล้วเอาตัวออกจากราชการ สถานหนึ่ง ให้ไหมทวีคูน แล้วประจาน ๓ วัน ๗ วัน ให้พ้นโทษ สถานหนึ่ง ให้ไหมลาหนึ่ง แล้วให้ใช้ของ ๆ เขา สถานหนึ่ง ให้ตัดปากแหวะปาก เอามพร้าวห้าวยัดปาก สถานหนึ่ง ให้ภาคทันไว้ สถานหนึ่ง ให้กดอุเบกสาไว้ ถ้าแลเสนาบดีมุกขมนตรีขุนหมื่นพันทนายจ่าเสมียนผู้ใดมิได้กระทำตามพระราชบัญญัติคำนับนี้ก็ดี ถ้าผู้ใดรู้เหนเปนใจด้วยผู้ใด ๆ ซึ่งมิได้กระทำตามพระราชกฤษฎีกานี้ก็ดี แลรู้เห็นมิได้เปนใจแต่ว่ามิได้เอามาว่ากล่าวพิดทูลก็ดี ท่านว่า ผู้นั้นเลมิดแลรวางเลมิด บังอาจรวางบังอาจ อำพรางแลรวางอำพราง กักโชกรวางกันโชก ให้ลงราชทันทเปนมหันตเปนปถมเปนมัทยมเปนอวสานโทษ คือ โทษ ๘ สถาน ๗ สถาน ๖ สถาน ๕ สถาน ๔ สถาน ๓ สถาน ๒ สถาน แลสถานหนึ่ง เปนลำดับถานโทษอันหักแลเบาโดยพระราชกฤษฎีกาท่านกล่าวไว้ บัดนี้ จักกล่าวลักษณผู้ผิดต้องในมหันตโทษ ๘ สถาน มีมาตราสาขคดีสืบไปดั่งนี้ ฯ