หน้า:อาญาหลวง ราษฎร์ - ๒๔๗๔.pdf/18

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๐

ช้าง ๑ ให้ไหมจัตุรคูนแล้วเอาตัวลงเปนไพร่ ๑ ให้ไหมทวีคูน ๑ ให้ไหมลาหนึ่ง ๑ ให้ภาคทันท์ไว้ ๑ รวม ๘ ฯ

มาตราหนึ่ง มีพระราชโองการตรัสสั่งประการใด ชอบให้รับพระราชโองการอย่าให้ขัด ถ้าผู้ใดมิฟังมิได้รับพระราชโองการมิได้ทำตามพระเจ้าอยู่หัวสั่ง ท่านให้ลงโทษ ๘ สถาน ๆ หนึ่ง คือ ให้ริบราชบาดแล้วฆ่าเสีย ๑ ให้ตัดหูตัดปากตัดมือตัดตีนเสีย ๑ ให้ริบราชบาดแล้วเอาตัวลงหญ้าช้าง ๑ ให้ริบราชบาดแล้วเอาตัวออกจากราชการ ๑ ให้ไหมจัตุรคูนแล้วเอาตัวลงเปนไพร่ ๑ ให้ไหมตรีคูนแล้วประจาร ๑ ให้ไหมทวีคูนแล้วทวนด้วยไม้หวาย ๒๕ ที ๑ ให้ทวนด้วยลวดหนัง ๒๕ ทีแล้วจำไว้ ๑ รวม ๘ ฯ

มาตราหนึ่ง ที่ห้ามมิควรจด่าจตีจเถียงกันแลมาด่ามาตีมาเถียงกันก็ดี คดีมิควรจะเจรรจาว่ากล่าว มาเจรรจาว่ากล่าวก็ดี แลผู้ใดกระทำทุจริตผิดดั่งนี้ ผู้นั้นเข้าในรวางอุบาทวขาดเหลือ ท่านให้ลงโทษ ๘ สถาน ๆ หนึ่ง คือ ให้เอาตัวออกจากราชการ ๑ ให้ลงโทษทวนด้วยไม้ไหวาย ๒๕ ที ๑ ให้จำไว้ให้หลาบแล้วประจาร ๑ ให้ไหมจัตุรคูน ๑ ให้ไหมทวีคูน ๑ ให้ไหมลาหนึ่ง ๑ ให้ภาคทันท์ไว้ ๑ ให้อุเบกสาไว้ ๑ รวม ๘ ฯ

๑๐มาตราหนึ่ง ห้ามมิให้ฟันแทงกันตาย แลมิให้ทำร้ายในแผ่นดินท่าน ผิแลผู้ใดทนงศักดิสำหาวทำล่วงเกินพระราชบัญญัติ ผู้นั้นต้องในรวางบังอาจ ท่านให้ลงโทษ ๘ สถาน ๆ หนึ่ง คือ ให้ฆ่าผู้ร้ายนั้นเสีย ๑ ให้ตัดตีนตัดมือแล้วประจาร ๑ ให้ทวนด้วยลดหนังไม้หวาย ๕๐ ที ๑ ให้จำไว้แล้วเอาตัวลงหญ้าช้าง ๑ ให้ไหมจัตุรคูนแล้วเอาตัวลงเปนไพร่ ๑