สถานนี้ ควรด้วยสถานใด ก็ให้เอาแต่สถานหนึ่ง แล้วแต่จธรรงพระกรรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม ฯ
๏กล่าวลักษณโทษ ๗ สถาน ได้สองมาตรา จกล่าวลักษณโทษ ๖ สถานสืบสาขคดีต่อไป ฯ
๏ศุภมัศดุ ๑๙๗๖ กุนนักสัตว ฉ้อศก อาสุชมาศ ศุกขปักข ฉัฐมิดิษฐี สกระวาระ พระบาทสมเดจ์พระเจ้าเอกาทธรฐอิศรบรมนารถบรมบพิตรพระพุทธิเจ้าอยู่หัวผู้ทรงทศพิธราชธรรม์อนันตสมภาราดิเรกเอกองคสูริยวงษวิสุทธิพุทธางกูรบรมบพิตร สถิตยณพระธนั่งเบญจรัตนไพรชนมหาปราสาทโดยเบื้องบุรพาพิมุกข พร้อมด้วยมุกขมาตยามนตรีกระวีชาติราชบัณฑิตยปโรหิตาโหราจารย พระองคตั้งพระไทยบำเพญพระทานบารมีปราถนาพระโพธิญาณ จข้ามสรรพสัตวให้พ้นจากสงสารไภยอบายทุกข จให้มีศุขแก่ไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินในขอบขันทเสมาอาณาเขต มิให้มีผู้กันโชกรุกราชบาทข่มเหงตีรันฟันแทงล่วงเกินกันได้ แลไพร่ฟ้าข้าขอบขันทเสมาทุกวันนี้ประกอบไปด้วยราคโทษโมหโลภะ มิได้กลัวแก่บาปแลลอายุแก่บาป เห็นนานาประเทศฝารังอังกฤษกระปิตันวิลันดาคุลาฉวามลายูแขกกวยแกวประกอบไปด้วยทรัพยสมบัดิเปนอันมาก แลไทมอนทุกวันนี้ยกลูกสาวหลานสาวให้เปนเมียมฤฉาทิฐิถือผิดเปนชอบแล้วละฝ่ายสมมาทิฐิเสีย แลบุตรอันเกิดมานั้นก็ถือเพษไปตามพ่อ ก็จภากันไปสู่อบายภูมเสีย แลมันจเอากิจการบ้านเมืองไปแจ้งแก่นานาประเทศฟัง พระองคพร้อมไปด้วยมุกขมนตรีจึ่งมีพระราชโองการมาณพระบันทูล
