ดำหรัศสั่งแก่ขุนศรีนพรัตนราชโกษาธิบดีอภัยพีรีบรากรมภาหุให้ตราเปนพระราชกฤษฎิกาบัญญัติไว้ว่า แต่นี้สืบไปเมื่อหน้า ฯ
๏๑๓มาตราหนึ่ง ราษฎรข้าแผ่นดินชายหญิงไทมอนบมิยำบมิกลัวพระราชอาชญาพระราชกำหนดกฎหมาย เหนพัศดุเข้าของเงินทองของมฤฉาธิฐิอันมาค้าขายแต่นานาประเทษนอกด่านต่างแดน แลยกลูกสาวยกหลานสาวให้เปนเมียฝารังอังกฤษวิลันดาฉวามลายูอันต่างสาสนา แลให้เข้ารีดถือหย่างมฤฉาทิฐินอกพระสาศนา ท่านว่า ผู้นั้นเปนเสี้ยนหนามในแผ่นดิน แลมันเอาใจไปแผ่เผื่อแก่ประจามิตรฆ่าศึกษัตรูหมู่ร้าย ท่านให้ลงโทษ ๖ สถาน สถานหนึ่ง คือ ให้ฟันฅอริบเรือน ๑ ให้จำใส่ตรุไว้กว่าจตาย ๑ ให้ริบราชบาดแล้วเอาตัวลงหญ้าช้าง ๑ ให้ไหมจัตุรคูน ๑ ให้ไหมตรีคูน ๑ ให้ไหมทวีคูน ๑ รวม ๖ อย่าให้ดูเยี่ยงกัน เหตุใดจึงกล่าวดั่งนี้ เหตุว่าพ่อมันดังพืชนหว่านลงเหนือแผ่นดิน จเปนพืชน์ผลสืบไป ฝ่ายพ่อมันลูกมันจะเอากิจการบ้านเมืองไปแจ้งแก่นานาประเทษ ๆ มันรู้แล้วมันจคิดมาเบียดเบียนพระนครธานีขอบขันทเสมา พระพุทธสาศนาก็จพลอยเส้าหมองไป ฯ
๏๑๔มาตราหนึ่ง ผู้ใดแลทำอุก ๕ ประการ คือ ยื้อชักผลักใส่เกบเอาทรัพยสิ่งของผู้คนช้างม้าเรือแพนาวาของท่านมาเปนอนาประโยชน ๑ คือ รุกราชบาดให้ราษฎรละภูมลำเนาเย่าเรือนแตกฉานซ่านเซนไปแล้วเกบสิ่งสินบ้านช่องเคหา ๑ คือ เหนท่านสัญจรมาอยู่ณบ้านนอกขอบชนบท แลตนอ้างว่า ทรัพยเงินทองอยู่แก่ท่านหาผู้บังคับบัญชามิได้ แลเกาะกุมไพร่ฟ้าข้าคนท่านมาขมเห่งโบยตีจำจองลงเอาทรัพยสิ่งของโดย
