จะได้พูดกับจมื่นไวยวรนารถ แล้วว่า เข้ามาครั้งนี้ปราถนาจะคิดการกับท่านเจ้าพญาพระคลัง ทำนุบำรุงทางไมตรีกรุงฯ กับอังกฤษให้สนิทกันเข้า ลูกค้าพานิชจะได้มีความศุข มิได้คิดหาประโยชน์ใส่ตัวเองเหมือนลูกค้าทั้งปวง ใจลูกค้าทั้งปวงเข้ามาปราถนาจะหาผลประโยชน์ใส่ตัวเขาอย่างเดียว หาได้คิดเถีงผู้อื่นไม่ จมื่นไวยวรนารถว่า เซอเชมสับรุกคิดดังนี้ก็ชอบอยู่แล้ว การงานทั้งปวงจะสำเร็จก็ด้วยปัญญาตัวเอง หาสำเร็จด้วยถ้อยคำคนอื่นมาเปนอารมณ์ไม่ ถ้าเอาถ้อยคำคนอื่นมาเปนอารมณ์แล้ว การงานทั้งปวงก็จะฟั่นเฟือนเสียไป
กับเซอเชมสับรุก
วันเดือน ๙ ขึ้น ๙ ค่ำ เพลาเช้า ๕ โมง จมื่นไวยวรนารถลงไปกำปั่นไฟ เซอเชมสับรุกให้ขุนนางอังกฤษที่ ๑ ที่ ๒ ที่ ๓ แต่งตัวสำหรับยศขึ้นมารับบนปากเรือ เชิญลงไปในห้องข้างท้ายกำปั่นที่เซอเชมสับรุกอยู่ เห็นเซอเชมสับรุกแต่งตัวรับเหมือนกันกับแต่งตัวขึ้นมาหา ฯพณฯ แล้วยืนขึ้นรับจับมือบอกให้นั่งโต๊ะอันเดียวกัน เซอเชมสับรุกว่า ลงไปนั้นมีความยินดีนักหนา จะพูดจาถ้อยความ จะ
