หน้า:เปิดกรุผีไทย (เหม เวชกร).pdf/132

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
142
 

เป็นญาติ ผมจะทำลายอ้ายเหล่าร้ายนี้ให้ได้ มันเป็นภัยแก่หญิงทั่ว ๆ ไป แต่การจะหาตัวเงินยวงนั้นก็ยากยิ่ง เพราะไม่บอกมาในจดหมาย ถ้าผมหนุ่ม ๆ ก็จะควานหาตามช่องให้จนได้ หากแต่อายุมันค้ำอยู่ จึงได้แต่รอโอกาส

ผมได้ไปหาจ่านายสิบตำรวจญาติผม เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง เขาเองก็ตัวเต้นใคร่จะล้างเหล่าร้ายนี้เช่นกัน แต่จนใจยังไม่พบตัวพยานและไม่พบช่อง จึงยังจนปัญญา แต่เรื่องในจดหมายของเงินยวงที่ว่า ขอลาตายนั้น น่าเป็นห่วงมาก แต่ครั้นมาคิดว่า อาจจะไม่เป็นไปตามนั้นก็ได้ วิสัยคนที่กำลังขุ่นมัวกลุ้มใจ อาจจะคิดไปอย่างนั้น และพูดไปอย่างนั้น บางทีก็อาจเลิกล้มไปได้

ห่างจากที่ผมได้รับจดหมายของเงินยวงมาสักสองอาทิตย์ ผมได้มาขายยาที่ตลาดสองพี่น้องอีก ขายยาไปโฆษณาไป ใจก็คิดถึงเงินยวงไป นึกสลดใจถึงชีวิตเด็กสาว ผมยังจำภาพของเธอได้ติดตา มาเกาะข้างรถร้องไห้ถามถึงนายอเนก ครั้นว่า นายอเนกถูกรถชน ก็ร้องไห้อย่างคนหมดหวัง ทั้งไม่รู้ว่า จะทำอย่างไรให้กับตัวเอง เมื่อหลวมใจหลวมตัวไปแล้ว คิดไม่ออกว่า ข้างหน้าจะไปอย่างไร ผมคิดไปปากก็ตะโกนโฆษณาไป โดยหมดหวังจะพบเงินยวงได้ที่นั่น ไหนเลยเธอจะกล้านำร่างกายที่ชั่วช้าไปยังถิ่นเดิมได้ ในคืนนั้น ผมดื่มสุราเสียสบาย แล้วก็นอนโรงแรมตามเคย มีที่ฝากรถ พ้นอันตรายแล้ว

ตกตอนดึก ผมได้เกิดฝันอย่างประหลาด ผมฝันว่า เงินยวงมานั่งร้องไห้อยู่ข้างเตียงที่ผมนอน ในฝันว่า ผมทั้งตกใจและดีใจ ถามเธอว่า ไปอย่างไรมาอย่างไรจึงมาพบกันได้ นี่เธอเข้ามาอย่างไรในห้องของผม เราพูดกันเบา ๆ พอได้ยินกันเพียงสองคน เงินยวงหยุดร้องไห้แล้วพูดว่า เธอโง่เขลา เชื่อคนอื่นจนตัวเองต้องชั่วช้า ส่วนทางตัวผมที่เธอควรจะไว้ใจกลับไปเชื่อเอามนุษย์ล่อลวงเข้า เธอนึกคราวใดเสียใจที่สุด ดี ๆ ชั่ว ๆ ถ้าเธอเชื่อผมแต่แรก แม้แต่นายอเนกจะตายไปแล้ว เธออยู่กับผมในฐานะลูกหลานก็ได้ ส่วนลูกในท้องถ้าออกมาก็คงเลี้ยงไปได้ดี ไม่ถึงกับชั่วข้าสารเลวไปถึงปานนี้