| แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
แต่งกับใครล่ะ?" นายมั่นถาม
"เจ้าบ่าวเป็นลูกกำนัน เขาหมั้นกันอยู่นานแล้วอ้ายบุญมันจะมาทำ เสียการเสียแล้ว ตอนแรกก็ยังผัดวันผัดเดือนกันมา เพราะอีเดือนไม่รัก กำนันเขามาขอ เมื่อพ่อยกให้มันก็จำใจ แต่ว่าขอผัดมาเรื่อย แหม! ถ้า น้าเอมไม่รับจับได้เลียก่อน ขายหน้าเขาตายบางนี้ ยังไงๆ เสียมันก็ต้อง พากันหนีไป งามหน้าเลยน้าเอม นี่อีเดือนก็ยังไม่ยอมหรอก แต่น้าเอม แกรีบทำเสียให้หมดห่วง"
"นี่น้าเอมเผาศพนายบุญหรือเปล่า?" ผมถาม
"อ๊ะ ต้องเผาซิ เลี้ยงมาแต่เล็ก แต่จะทำศพตัดหน้างานมงคล อย่างไรได้ก็ต้องแต่งงานกันก่อน" นายขุ่มว่า
เราต่างหยุดพูดกันชั่วคราว ดิ่มเหล้าบ้างกินปลาแป๊ะซะบ้าง หอยบ้างตามสมัครใจ ผมดื่มไปนึกถึงเรื่องนี้ไปว่าจะมาสนุกกลับมาพบ เรื่องเศร้า เหตุดังนี้ถ้าเจ้าบุญไม่ขิงดายเสียก่อน เขาเกิดต้องตบแต่งกัน เช่นนี้ มันจะทำอย่างไร หัวใจจะปวดร้าวแค่ไหน น้ำสังข์ที่หยดหลั่งลงนั้น แทนที่จะเป็นแม่เดือนกับมัน กลับกลายเป็นแม่เดือนกับลูกกำนัน ถ้าพูด ถึงใจผม ผมก็อยู่ไม่ได้ต้องหนีไปตายเอาดาบหน้า แต่คนอย่างเจ้าบุญไม่ มีทางจะไป มันก็เลือกเอาข้างฆ่าตัวตาย
"นึกไปก็สงสาร" ผมพูดลอย ๆ
"บอกว่าซิ นายชุ่มพูดหลังจากเหลียวมองดูหน้าผมแล้ว "จริงๆ คุณสมัย ผมนอนไม่หลับอยู่หลายคืน หูมันชักจะแว่วว่าอ้ายบุญมาเรียก"
"ฮะ!" นายมันขัดคอ "มันจะมาหาแกทำไม มันไปหาแม่เดือน ของมันไม่ดีกว่าเรอะ"
"ไม่ใข่งั้นหรอก แทบทุกคืนเมื่อมันยังไม่ตายหลังจากเกิดเรื่อง แล้วมันมาหาฉันเสมอ มาปรับทุกข์และขอความเห็นต่างๆ นานาเกี่ยว กับหัวใจของมันที่ทนทุกข์ทรมานในการพยายามตัดรัก ใจมันอย่างไรมัน
