หน้า:เปิดกรุผีไทย (เหม เวชกร).pdf/252

หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๙๒
 

อาหารย่อยเหล้ากันไปเรื่อยๆ สำหรับผมนั้นแม้จะร่วมวงวิพากษ์วิจารณ์ อยู่ด้วย แต่ใจผมไม่เห็นด้วยในความรักของคู่นี้ เพราะมันเป็นความรัก ของเด็กรุ่นหนุ่มรุ่นสาว จะเอาเป็นสาระนั้นไม่ได้ มันเพียงว่าเกิดมาเป็น คน ใคร ๆ เขาก็รักก็มีลูกมีเมียกันทั้งนั้น เราเป็นหนุ่มสาวก็รักกะเขาบ้าง รักตามอย่างกันไปจะหาเหตุผลอะไรที่ไหน รักกันไปอย่างโง่ ๆ จริงอยู่ ผมเองก็ยังหนุ่ม แต่ก็ไม่เห็นด้วยและก็ไม่เขียร์ด้วย มันเป็นความรักเด็ก ๆ ที่ต่างปล่อยใจตามสบาย ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้หรือไม่ได้ และเมื่อ เป็นไปแล้วจะงดงามหรือไม่ เปล่า ไม่ได้คิดเลย ครอบครัวใดเล่าเขา จะทำให้มันเป็นไปอย่างลัตว์เดียรัจฉาน เกิดอยู่ในเล้าเดียวกันก็สมจรกัน ไป ออกลูกออกเต้ากันเต็มเล้าไป ครอบครัวเช่นนี้เพื่อนบ้านที่ไหนเล่าจะ เกิดนับถือเป็นบรรทัดฐานได้ "อ้ายบุญมันพูดอะไร ๆ กับฉันหลายหน รู้สึกจะมีลางตายอยู่บ่อย ๆ" นายชุ่มงัดเอาเรื่องเจ้าบุญขึ้นมาอีก "วันหนึ่งมันเล่าให้ฉันฟังว่ามันนั่งอยู่ที่นอกชานบ้านน้าเอมกำลังดูด้นไม้ ก็พอดีแมวตัวหนึ่งเดินอยู่ที่กันสาดข้างบน น้าเอมก็เงยหน้าดูมันเจ้ากรรม แท้ๆ เจ้าแมวนั่นก็โก่งตัวจะถ่ายบนหลังคา น้าเอมเลยตะเพิดวิ่งหนีไปเลย เมื่อแมวไปแล้ว น้าเอมหันหน้ามามองหน้ามันคล้ายจะถามมันว่าการ กระทำของมันที่แล้วมานั้นเป็นเช่นแมวนั้นหรือไม่ น้าเอมเพียงมองหน้า มันเท่านั้น ไม่พูดอะไรเลย แล้วก็เดินจากไป มันบอกว่ามันเสียใจและ อายเหลือเกิน แม้แต่จะไม่ได้พูดอะไร แต่กิริยาของน้าเอมนั้นเหมือน เชือดคอมัน มันเล่าไปร้องไห้ไป พร้อมกับสาบานว่ามันจะไม่ยอมให้เกิด ขึ้นอีกเป็นเด็ดขาด ถ้ามีความประพฤติอย่างแมวนั่นก็ไม่ควรจะอยู่ร่วม กับมนุษย์ มันพูดอย่างนี้แหละ ฉันนึกไม่ถึงว่ามันจะฆ่าตัวตาย มันก็ เป็นไปอย่างคนขี้แพ้" นายชุ่มพูดข้าๆ เนิบๆ อย่างเศร้าใจ "มันทำของมันก็น่าชมเชยดี แต่แทนที่จะเป็นสงบหรือลงเอยอย่าง