หน้า:เปิดกรุ (๑) - เหม เวชกร - ๒๕๓๘.pdf/102

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
102
 

กันเป็นกลุ่ม หญิงสองคนใหม่เกาะกันหลับ ฝ่ายเราพวกผู้ชายนั่งเบียด ๆ กันซึม ๆ หลับบ้างตื่นบ้างจนสว่าง สุนัขหอนตลอดคืน แม่พวกผู้หญิงถือตัวเบียดเข้าชิดเรา แม่นิ่มก็เบียดสามี เด็กนั้นขดตัวหลับหมด

ตอนเช้าขึ้นที่บ้านงาน น่าเวทนาเจ้าของบ้านยิ่งนัก พวกแขกที่มางานกลับเป็นส่วนมาก กำนันกับเจ้าบ่าวอยู่เพื่อจัดการศพจนเสร็จเอาไปวัด เราสองคนจำใจจริง ๆ จะทิ้งกลับก็ดูน่าเกลียด คิดสงสารนายชุ่มเลย ต้องอยู่จนหมดงานศพ กลัวก็กลัว แต่ก็ทนเอา ประกอบด้วยไม่มือะไรเกิดขึ้นอีก จึงอยู่กันได้จนเลิกงาน อาศัยเหล้าเป็นยากำลังแทบคอจะปอกเปิก เรื่องสร้างพระที่นายมั่นจะไปตกลงเลยต้องเลื่อนไป เพราะที่แท้ก็น้าเอม น้าสาย นั่นเองจะเป็นผู้สร้าง