หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
. . .นึกจำได้ว่า. . .ผมเคยเห็นหน้าที่ไหนมาก่อน. . .ดอกเตอร์เทพคนนี้. . .สำเร็จปริญญามาจากยุโรปขากลับเมืองไทยเรือบินอับปางพุ่งลงก้นทะเล. . .หาศพกันไม่ได้ทั้งลำเรือ รายนามผู้โดยสารทั้งหมดประกาศโร่ในหนังสือพิมพ์ ทั้งลงรูปภาพดอกเตอร์ผู้นี้อยู่ชัดเจน
มนุษย์ที่ไม่สังคมโลก
ผมได้ข่าวว่าพระภิกษุนพที่ท่านไปบวชอยู่วัดสะแก อำเภออุทัย จังหวัดอยุธยา ได้กลับเข้ามากรุงเทพฯและจำพรรษาอยู่ที่วัดระฆังฝั่งธนบุรี ผมชอบพอนิสัยกับท่านตั้งแต่ยังไม่ได้บวชและอยู่ในกรุงเทพฯ จึงรู้สึกอยากจะพบท่านด้วยความคิดถึง คิดแล้วก็สุ่มข้ามฟากไปวัดระฆังเที่ยวถามหา พอรู้จักกุฏิก็ตรงขึ้นไปเลย
"อ้าว! สมัยเรอะ" ท่านเห็นผมก่อนและจำได้จึงร้องทักก่อน
"ครับผม" ผมรีบตอบรับท่าน แล้วกราบท่านตามระเบียบ
"แหม ยังไง? คิดถึงมาก ตั้งแต่จากไปบวชก็ไม่ได้พบกันอีกเลย" ท่านว่า
"กระผมก็คิดถึงท่านมากครับผม แต่อยู่ที่วัดอยุธยาไกลหน่อยไปเยี่ยมท่านยาก และทั้งการงานก็รัดตัวด้วย"
ในระหว่างผมพูด ท่านฟังและยิ้มอย่างอารมณ์ดี
"อ้อ! งานมาก ยังงั้นงานก็คงดีขึ้น งานที่เก่าใช่ไหมล่ะสมัย" ท่าน
