หน้า:เปิดกรุ (๑) - เหม เวชกร - ๒๕๓๘.pdf/187

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
187
 
. . .ผมและวิชัยสะดุ้งทั้งตัว นั่นมันศพแท้ ๆ. . .มีผ้าพันตัวและเชือกตราสังมัดอยู่. . .มันเป็นศพแห้งตายซาก. . .เบ้าตากลวงลึก. . .
เมืองแม่วันทอง

"แดนนี้ไม่น่าที่พม่าจะยกทัพมาเลย" ผมพูดขณะที่วิชัยกับผมลงจากรถที่หน้าองค์เจดีย์ของดอนเจดีย์

"แกหมายถึงว่า มันเป็นแดนแห้งแล้งใช่ไหม?" วิชัยถามผมอย่างจะหยั่งความเห็น

"ก็นั่นน่ะซิ ฉันเพิ่งมาดูเป็นครั้งแรกก็เชื่อว่า เมื่อสมัยโน้นแห้งแล้งจริง ๆ อย่างที่ทางภูมิศาสตร์พูดไว้" ผมพูดแล้วเหลียวดูบริเวณนั้นไปรอบ ๆ

"มันก็แห้งแล้งจริง ๆ อย่างที่เห็นนี่ละ ถ้ามองดูต้นไม้ มันก็เกลื่อนกลาดอยู่ มันก็เฉพาะต้นไม้ใหญ่ ๆ ต้นไม้เล็ก ๆ และต้นหญ้าไม่มีเลย" วิชัยพูดแล้วควักบุหรี่จุดสูบ

"หญ้าก็ไม่มี น้ำก็ไม่มี แล้วเจ้าช้างม้าสัตว์ในกองทัพจะเอาอะไรกินล่ะ" ผมพูด

"บางทีพม่าหลงเข้ามาโดยไม่ทันคิดกระมัง? หรือไม่ก็คิดว่า เป็นทางลับนี้ ทางไทยไม่ระวังก็ได้ จึงแอบเข้ามา" วิชัยออกความเห็น