หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
133
. . .น่าประหลาด. . .ถ้าคิดว่าฝัน. . .ทำไมในระหว่างที่กำลังพูดคุยอยู่กับเงินยวง ผมยังได้ยินเสียงข้างล่างโรงแรม เสียงบ๋อย. . .มันไม่ใช่ฝันเสียแล้ว. . .ใจวังเวงพิลึก. . .
เงินยวง
ท่านผู้อ่านที่เคารพของผม ท่านอาจจะลืมผมเสียแล้วก็ได้ เพราะไม่ได้มาพบท่านนานแล้ว ผมคือนายแก้ว คนแก่ที่มีอาชีพเร่รอนไปขายยาตามหัวเมือง เมื่อก่อนผมเคยเล่าถึงชีวิตของผมที่เคยเก็บเอาเด็กหญิงผู้ไร้ญาติ และมียายแก่ผู้ยากจนแทบเอาตัวไม่รอดรับอุปการะไว้ โดยให้ขายกล้วยทอดช่วยค่าข้าวสุกไปวันหนึ่ง ๆ ที่ตำบลทะเลสาบปลอม ของหมู่บ้านเศรษฐกิจธนบุรี ครั้นผมได้รับเอาเด็กนั้นมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม โตจนเป็นสาวแล้ว กลับถูกหนุ่ม ๆ บ้ากามแอบฉุดไปกระทำการข่มขืน และผมผู้เป็นพ่อบุญธรรมทนไม่ไหว ได้ตามพบหนุ่มบ้ากามเหล่านั้น แล้วได้ยิงตายสมแค้น ตัวผมเองก็ติดคุก ในที่สุด ตอนหลัง ลูกบุญธรรมผู้น่าสงสารของผมได้กินยาพิษทำลายตัวเองหนีจากผมไป
ผมออกจากคุกมา ก็ทรมานใจอยู่นานทีเดียว แต่ก็คงได้ทำงานที่ห้างเก่า หน้าที่เก่า คือ นำรถขายยาไปจำหน่ายโฆษณาไปตามหัวเมืองทั่วทั้ง
