| แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
มายุ่งที่บ้านเรา โอย! จะขาดใจตายเสียให้ได้เมื่อคืนนี้" ยายบ่น
ผมเห็นจริงตามยายพูด ถ้าตาหิงไม่มาค้างที่นี่ เรื่องก็ไม่รุนแรงเท่าเมื่อคืน ผมชักหนักใจเพิ่มขึ้นอีกเสียแล้ว แต่ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไรได้ คืนนี้ต้องแย่อีกแล้ว
จวนเวลากินข้าว ตาผมกับตาหิงก็กลับมา ตาหิงซื้อเหล้าติดมือมาด้วย ตาหิงแกกิน แต่ตาเราไม่กิน พอถึงนอกชาน ตาหิงก็นั่งดื่มคนเดียว
"เมื่อคืนมันมาท้าทายฉัน" ตาหิงว่าแล้วหัวเราะเสียงครั่น ๆ มีแววเหี้ยม "ดีแล้ว ท่านพระครูท่านอนุญาตให้ทำได้ คืนนี้ฉันจะลงมือทำการละ ฉันจะไปทำที่ศาลาป่าช้าเลยตลอดคืน ฉันไม่มายุ่งทางบ้านนี่หรอก พอเสร็จงาน ฉันก็จะเลยกลับไปทีเดียว ไม่แวะมาลาละนะ" ตาหิงพูดกับตาและยาย ผมเบาหัวอก มองดูยายก็เห็นหน้าตาแจ่มใสขึ้น พี่พุกถอนหายใจเฮือก ความจริงมันควรจะเป็นเช่นนั้น ชั้นแรกเราคิดว่า ตาหิงจะมานุงนัวอยู่ที่บ้านเราอีก เราก็แย่เลย เท่าที่ทิดกล้าเคยสำแดงเสียงอยู่ห่าง ๆ บ้าน ก็จะกลายเข้ามาถึงในบ้านอย่างเมื่อคืนนี้ ถ้าตาหิงยังคงนอนค้างที่นี่
วันนั้นทั้งวัน ตาผมกับตาผิงคุยกันบ้าง นอนพักบ้าง เพื่อออมกำลังไว้ตอนค่ำ พอตกบ่ายก็รีบกินข้าวกินปลากันเรียบร้อย แล้วตาหิงก็เตรียมย่ามสะพายบ่า พลางล่ำลาตายายและพวกเราทุกคน แล้วลงจากบ้านบ่ายหน้าเข้าวัดเลย เราทั้งหมดถอนใจยาวส่งท้ายตาหิง ภาวนาขอให้ตาหิงผู้วิเศษเอาวิญญาณทิดกล้าไปให้จงได้ ละแวกเราจะได้มีสุขเสียที
"กูสงสัยว่ะ!" ตาพูดขึ้นลอย ๆ "อ้ายทิดหิงจะต้องรับจ้างใครมาทำการดังนี้ให้สะกดผีตายโหงอ้ายกล้าจนสงบลง ที่อ้ายทิดหิงพูดว่า มันจะเอาผีร้ายไปไว้เองน่ะ มันจะเอาไปสุมกระบาลอะไรกัน ดูมันยังไง ๆ อยู่ และทำไมมันรู้เร็วนักว่า เขาเซ่นผีปลุกผีกันที่นี่ บ้านมันอยู่ถึงทุ่งสา่มเรือน ใกล้กันเมื่อไหร่ ดูทีท่ามันจะซับซ้อนยังไงอยู่" ตาพูดไปเกาหัวไป
"เมื่อวานนี้ได้ยินแกพูดว่า แกอยากได้ผีตายโหงไปทำอะไรของแก" พี่พุกพูดเป็นเชิงออกความเห็นบ้าง
