ตอนนี้เป็นการผจญภัยอีกครั้งหนึ่งของผม นายเรืองหรืออ้ายเรืองที่กำลังพเนจรจากบ้านเกิดที่เคยซุกหัวนอนมาแต่หัวเท่ากำปั้น คือบ้านมาบโพธิ์ ใกล้บ้านภาชี จังหวัดอยุธยา ซึ่งท่านเคยอ่านมาแล้วในตอนต้น ๆ โน้น และอ้ายเรืองก็พเนจรต่อไปอีกกว่าจะสิ้นกรรม
สมาคมขี้เมาของเราชักห่างการประชุมพบปะกันไปพักหนึ่ง เพราะพวกหนังสือพิมพ์และพวกนายช่างโรงงานมักกะสันที่เมาสุราแล้วชอบลองดีกับภูตผีปีศาจ พอโดนดีเข้าก็เกิดแหยง ๆ กันไปบ้าง เพราะถูกผีหลอกอย่างจังเข้าที่ในสวนหลังโรงงานแถวมักกะสัน ทางน้าเกื้อผู้มีพระคุณแก่ผมและพี่ใหญ่เพื่อนเสมอพี่ของผมชักจะขยาด เราสามคนจึงขาดนัดไม่ได้มาชุมนุมเมากันอย่างเคย เพราะว่าลงกินเหล้าพร้อมองค์กันเมื่อใด เหมือนถูกสาป พอเมาเข้าไปเมื่อใด ต้องแผลงฤทธิ์เข้าไปรุกรานภูตผีปีศาจถึงป่าช้าวัดตะพานมักกะสันทุกทีไป เรื่องนี้เห็นจะแรง เพราะพวกหนังสือพิมพ์สองสามคนที่ชอบเล่มกับพวกผีปีศาจเนื่องจากเขาไม่เชื่อว่าผีนั้นมีจริง จึงเล่นสนุกเพื่อเป็นการยืนยันว่า
