เคาะระคังอันนี้ไป ก็ขอหย่าไห้ไม้อันนี้ไปประหารถูกถ้วยแก้วนั้นเลย ครั้นตั้งสัตยาธิถานแล้ว จึ่งขว้างไม้ที่สำหรับเคาะระคังไปโดยทางไกลห่างถ้วยแก้วประมาน 10 สอก ไม้นั้นก็ไปถูกท่ามกลางท้าวถ้วยแก้วหักไปเปนสองภาคสมดังความประนิธานปราถนาเปนมหามหัสจรรย์ประจักส์แก่ตาของพระสงค์สามเนรสาธุชนสัตบุรุสทายกอุบาสกอุบาสิกาชนชายหยิงทั้งหลายซึ่งสถิตหยู่ไนโรงธัมสภาสาลาปรากตนะเวลานั้น นรชนทั้งหลายเสียงแซ่ซ้องสาธุการเอิกเกริกด้วยการสันเสินบารมีและอภินิหารพระยาตากเปนอันมาก
บุพเหตุสุภนิมิตครั้งนี้ ท่านประสงค์ ผู้เปนเจ้าอธิการวัดเขาแก้ว วัดข่อย จดหมายเหตุไว้ไนครั้งนั้น ครั้นพายหลัง ครั้งพระยาตากได้เปนพระเจ้าแผ่นดินครองสิริราชสมบัติกรุงธนบุรี นักปราชญ์ราชบันดิตจึ่งได้รับเอาจดหมายเหตุนี้มาเรียบเรียงเนื่องกันกับกาลก่อน ลำดับเปนพระราชพงสาวดาร แต่ขาดเรี่ยเสียหายไปบ้าง จึ่งหาได้ปรากตไนพระราชพงสาวดารฉบับไหม่นั้นไม่
ไนแผ่นดินกรุงเก่าไม่ช้านาน พระยาวชิระปราการ ผู้สำเหร็ดราชการเมืองกำแพงเพชร ถึงแก่กัม มีไบบอกลงมา
