พ.ส. 2474 นั้นเอง ระหว่างที่ข้าสึกได้มาทำการทิ้งระเบิดไนย่านกรุงเทพฯ นั้น ปรากตว่า ไนคราวหนึ่ง ลูกระเบิดได้ตกลงรอบบ้านที่พักอันเปนการกะทบกะเทือนประสาทของผู้มรนะซึ่งกำลังป่วยหยู่มาก จนกะทั่งต้องอพยพหลบภัยไปพักหยู่ที่อำเพอบางบัวทองพร้อมทั้งครอบครัว แต่เนื่องจากสถานที่ที่ไปพักหลบภัยนั้นหยู่ห่างจากย่านชุมนุมชน การรักสาพยาบาลประสบกับความไม่สดวกนานาประการ เนื่องจากไม่มีแพทย์ผู้สามาถพอที่จะเยียวยาไนยามต้องการได้ อาการป่วยจึงกลับซุดหนักลงถึงกับตาฝ้าฟาง จึงต้องอพยพกลับกรุงเทพฯ แต่ทั้ง ๆ ที่ได้รับการรักสากันหย่างเต็มที่ อาการก็มิได้ดีขึ้น กลับซุดหนักลงจนตามองไม่เห็น และ⟨กิน⟩อาหารไม่ได้ ดังนั้น จึงถึงแก่มรนะกัมเมื่อวันที่ 22 สิงหาคม พ.ส. 2487 ไนอาการกิริยาอันสงบท่ามกลางภริยาและบุตร สิริรวมอายุได้ 61 ปี
นายสวาสดิ์ สรีสกลไกรนุชิต ภัทรนาวิก มีบุตรหยิงชายรวมทั้งสิ้น 5 คน ซึ่งทุกคนยังมีชีวิตหยู่ คือ:—
นางสังวาล จุลละเกส
