หน้า:เรื่องพระเจ้าปทุมสุริวงศ - ๒๔๗๔.pdf/21

๑๙

ผิดแต่เพียงนี้ ถึงจะผิดด้วยพระราชกำหนดกฎหมาย เราก็ไม่ฆ่าท่านได้ เจ้าฟ้าทฬหะก็ทูลวิงวอนไปจะให้ฆ่าตนเสียให้ได้หลายครั้งว่า กระหม่อมฉันมีความชอบ พระองค์ก็ได้ทรงชุบเลี้ยงยกย่องตั้งแต่งขึ้นให้เปนขุนนางผู้ใหญ่แล้ว โทษถึงตาย ก็ให้ฆ่าเสียเทิญ พระเจ้าปักษีจำกรงจึ่งตรัสว่า ถ้าดังนั้น เราจะทำตามถ้อยคำท่าน แล้วก็ตรัสสั่งเจ้าพนักงานจัดเอาเสื่อไปปูลาดลง แล้วให้เจ้าฟ้าทฬหะนอนลง แล้วเอาผ้าคลุมไว้หลายชั้น หวังพระหฤไทยจะให้เปนเคล็ดไม่ให้ถึงคอเจ้าฟ้าทฬหะ ครั้นให้เอาผ้าคลุมแล้ว ก็ทรงเงื้อพระขรรค์ขึ้น แล้วก็ค่อยวางลงตรงคอเจ้าฟ้าทฬหะแต่เบา ๆ ขณะเมื่อวางพระขรรค์ลงไปนั้น ผ้าก็มิได้ขาด ครั้นเลิกผ้าขึ้นแล้ว คอเจ้าฟ้าทฬหะนั้นก็ขาดไปถึงแก่ความตาย ควรจะเปนอัศจรรหนักหนา พระเจ้าปักษีจำกรงมีความอาไลยนัก จึ่งสั่งให้แต่งการศพเจ้าฟ้าทฬหะตามตำแหน่งขุนนางผู้ใหญ่ ปลงศพเสรจแล้วจึ่งตรัสสั่งให้เอาอัฐิไปฝังไว้ที่บ้านมุบกำพูล พระมหากระษัตรทรงพระอาไลยในเจ้าฟ้าทฬหะนัก จึ่งทรงเลี้ยงบุตรภรรยาเจ้าฟ้าทฬหะนั้นเปนขุนนางสืบไป พระเจ้าปักษีจำกรงเสวยราชสมบัตินานมาจนถึงพิราไลย พระราชบุตรทรงราชย์สืบวงษต่อมาหลายพระองค์ จนถึงกระษัตรองค์หนึ่ง เปนเชื้อวงษของพระเจ้าปักษีจำกุรง ได้เสวยราชสมบัติ พระนามนั้นไม่ปรากฎ แต่กระษัตรองค์นั้นประพฤติการทุจริตไม่ตั้งอยู่ในยุติธรรม ภาอำมาตย์ไปเที่ยวลักทรัพย์ของราษฎรอยู่เปนนิจ ยังมีพระฤๅษีองค์หนึ่งรักษาศิลอยู่ในป่าใกล้พระนครธม แต่ฤๅษีองค์นั้นถ่ายปะสาวะลงในกะพังสิลาอยู่เนืองนิจ บุรุษชาวป่าคนหนึ่งเปนชาติกวยพรรณ เวลาวันหนึ่ง ภาภรรยากับบุตรหญิงไปเที่ยวขุดเผือกมันในป่า หลงหนทางไป