หน้า:เรื่องพระเจ้าปทุมสุริวงศ - ๒๔๗๔.pdf/25

๒๓

จะโปรด พระมหากระษัตรจึ่งเรียกเอาก้อนเหล็กของบุรุษแตงหวานนั้นไปสั่งให้ช่างเหล็กตีเปนหอกมอบให้แก่บุรุษแตงหวานเอากลับคืนไปยังไร่สำหรับจะได้เปนเครื่องสาตราวุธ ป้องกันโจรผู้ร้ายลักแตง แล้วบุรุษแตงหวานก็กราบถวายบังคมลากลับมาพิทักษรักษาแตงอยู่ที่ไร่ ในเพลาวันหนึ่ง พระมหากระษัตรนึกคะนองพระหฤไทย จะใคร่ไปลักแตงของบุรุษนั้นลองดู จึ่งภาอำมาตย์ผู้ร่วมพระหฤไทยไปในเพลาราตรีไปถึงไร่แตงบุรุษแตงหวานเข้า พระมหากระษัตรลอดรั้วไร่ของบุรุษแตงหวานเข้าไปลักแตงของบุรุษแตงหวาน ๆ ตื่นขึ้น สำคัญว่า โจรลอดรั้วเข้าไปลักของ จึ่งจับได้หอกนั้นพุ่งเข้าไปถูกพระมหากระษัตรถึงแก่พิราไลย แล้วชักเอาหอกมาเกบไว้ ไม่ทราบว่า พระมหากระษัตร ฝ่ายอำมาตย์คนสนิทซึ่งติดตามเสดจมา รู้ว่า พระมหากระษัตรถึงแก่พิราไลยแล้ว ก็หนีกลับไปถึงพระนคร ไม่เล่าบอกแก่ผู้ใด ครั้นรุ่งขึ้น เพลาเช้า เสนาบดีมนตรีผู้ใหญ่ผู้น้อยภากันขึ้นเฝ้าก็ไม่เหนพระมหากระษัตรเสดจออก ขุนนางทั้งปวงจึ่งให้ไต่ถามนักสนมชาวใน ๆ ต่างคนต่างว่า ไม่รู้ไม่เหนทั้งสิ้น เสนามนตรีทั้งปวงจึ่งภกันไปเที่ยวหาพระมหากระษัตรถึงไร่บุรุษแตงหวาน จึ่งเหนพระมหากระษัตรสิ้นพระชนม์อยู่ในรั้วไร่บุรุษแตงหวานนั้น เสนามนตรีทั้งปวงจึ่งไปซักถามบุรุษแตงหวาน ๆ ว่า ไม่รู้ว่า พระมหากระษัตร สำคัญว่า โจร จึ่งแทง เสนามนตรีทั้งปวงจึ่งปฤกษากันว่า บุรุษแตงหวานไม่มีโทษ จึ่งอังเชิญพระศพพระมหากระษัตรไปสู่พระนคร ครั้นปลงพระศพเสรจแล้ว จึ่งประชุมเสนามาตย์ราชปะโรหิตโหราพฤฒาจารย์ว่า พระมหากระษัตรพระองค์นี้ไม่มีพระราชวงษานุวงษที่จะครองราชสมบัติสืบกระษัตรต่อไปแล้ว พวกเราจงจัดแจง