หน้า:ไทยสถาปนากษัตริย์เขมร - สนร - ๒๕๐๕.pdf/79

๖๔

ไปโดยทางบกหลายคืนลำบาก ขอให้องค์พระนโรดมกับองค์พระหริราชดนัยแลพระยาพระเขมรคิดอ่านทำเทียมอย่างให้สมควรคอยรับอยู่ เครื่องสูงเป็นของพระราชทานไปเป็นเครื่องยศแต่ก่อนนั้นก็มีอยู่ ให้ทำฐานที่ปักมีหมุดกรึงกับพื้นแล้วก็ปักเครื่องสูงรายรอบล้อมศพองค์สมเด็จพระหริรักษารามมหาอิศราธิบดีไว้ แลเสื้อผ้าหมวกมาลาชฎาเครื่องประกอบใดใดซึ่งเป็นของพระราชทานแต่ก่อนนั้น สิ่งใด ๆ เมื่อเวลาอาบน้ำศพแล้ว ให้คิดกันสวมใส่ประดับศพเข้าไว้ การนั้นก็เป็นชอบสมควรอยู่แล้ว สิ่งงที่เหลือนั้น กับทั้งพานหมาก เต้าน้ำ เครื่องอุปโภคบริโภค ซึ่งเป็นของพระราชทานทั้งปวง ก็ให้จัดแจงเรียบเรียงตั้งเคียงไว้ข้างศพให้สมควรเป็นเกียรติยศกว่าจะถึงเวลาพระราชทานเพลิง ครั้งนี้ มีข่าวมาว่า องค์สมเด็จพระหริรักษารามมหาอิศริบดีถึงแก่พิราลัยแล้ว พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระโทมนัสในพระราชหฤทัย มีความอาลัยเสียดายมาก ทรงพระราชดำริอยู่ว่า บอกอาการข่าวไข้เข้ามานั้นจวนนัก ไม่ทันพระราชทานแพทย์หมอแลยาเคยทรงนับถือใช้มาแต่ก่อนบ้างออกไปเยียวยารักษาให้เต็มมือ ศุภอักษรบอกข่าวไข้เข้ามาถึงกรุงเมื่อเวลาที่ภายหลังทราบมาว่า องค์สมเด็จพระหริรักษารามมหาอิศราธิบดีถึงแก่พิราลัยเสียแล้ว บัดนี้ พระราชทานผ้าไตร ๑๐ ไตร ให้นายไตรภักดีคุมออกมาให้ทำบุญบังสุกุลในศพองค์สมเด็จพระหริรักษารามมหาอิศราธิบดีก่อน เป็นของควรจะพระราชทานให้ทำบุญเมื่อเวลาไข้หนัก โดยหากว่า ถ้าข่าวว่า องค์สมเด็จพระหริรักษารามมหาอิศราธิบดีถึงแก่พิราลัยแล้วนี้จะกลับเป็นไม่จริงไป ก็ได้มีพระบรมราชโองการดำรัสกำชับห้ามนายไตรภักดีออกมา แล้วว่า อย่าให้เอาศุภอักษรฉบับนี้วางเลย แต่ผ้าไตร ๑๐ ไตรนั้นให้มอบให้องค์พระนโรดมพรหมบริรักษามหาอุปราชแลองค์พระหริราชดนัยไกรแก้วฟ้า