ที่เรียบเรียงนี้ ตามที่เข้าใจแลจำมาได้ น่าที่จะยังวิปลาศคลาศเคลื่อนอยูบ้าง
ขากลับจากเมืองกันดีวันนี้ มีการสนุกหน่อยหนึ่ง คือ เมื่อขึ้นไปกินเข้าเข้าไปแล้ว เขาคาดว่า จะกลับทันกินเข้าเย็นที่เมืองโกลัมโบ จึงไม่หาอไรไปให้กิน แต่การที่กลับนั้นค่ำไป จะเปนด้วยความผิดของเราหรือความผิดของใครไม่ทราบ จะถึงเมืองโกลัมโบไมไ่ด้ก่อนยาม ๑ เมื่อว่าโดยย่อก็คือ ไม่มีอไรจะกินในระหว่างนั้น ออกรถไฟแล่นมา ประเดี๋ยวคนนั้นก็บ่นว่าหิว คนนี้ก็บ่นว่าหิว ตกลงเปนพากันหิวหมด มาสักครู่หนึ่ง พอสวนกับรถไฟที่ขึ้นไปเวลาค่ำ ท่านเจ้าพนักงารรถไฟที่ขึ้นไปกับเรามีใจกรุณา ไปขวนขวายหากับเข้าของกินได้มาจากรถไฟโน้นหลายอย่าง ถ้วยชามรามไหมก็ไม่ใคร่มี ตกลงเปนกินกันอย่างไปเที่ยว เอาแต่อิ่มเปนประมาณ สนุกสนานกันไปทั้งพวก จนอิ่มแล้วจึงได้ความว่า เราเอาเสบียงอาหารของพวกที่จะโดยสานลงไปโกลัมโบเวลาเช้า
