หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
8
มาด้วย ทหาร ๑ กองร้อยดังกล่าวนี้ได้ยืนอยู่ที่เชิงบันไดสภาผู้แทนราษฎรเพื่อทำการตรวจค้นอาวุธที่บรรดาสมาชิกพกติดตัวมา ถ้าใครพกปืนติดตัวมา ก็เก็บเอาไว้เสียทันที การกระทำเช่นนี้ไม่เป็นที่พอใจของสมาชิกเป็นส่วนมาก. . .”[1]
เหตุที่พระยาทรงฯ เป็นผู้รับคำสั่งของรัฐบาลให้รักษาความสงบที่รัฐสภาโดยนำกำลังทหารไปรักษาการณ์ จึงทำให้ถูกกล่าวหาใช้อำนาจทางทหารเพื่อจะครอบงำพลเรือน ยิ่งในวันรุ่งขึ้น คือวันที่ ๓๑ มี.ค. ๒๔๗๖ พระยามโนฯ ได้เรียกประชุมคณะรัฐมนตรีอย่างรีบด่วน และกล่าวหาว่าสภาผู้แทนราษฎรมีความอลเวงวุ่นวาย ไม่เหมาะสมกับเป็นรัฐสภาของชาติ จึงขอความเห็นจากคณะรัฐมนตรีเพื่อปิดสภา และในวันที่ ๑ เมษายน พ.ศ. ๒๔๗๖ ก็ออกพระราชกฤษฎีกาให้ปิดประชุมสภาผู้แทนราษฎร มีความสำคัญว่า
- ↑ “วิเทศกรณีย์” นามแฝง ความเป็นมาแห่งประชาธิปไตยของไทย, กรุงเทพฯ, ผ่านฟ้าพิทยา, ๒๕๑๑ หน้า ๖๒
