การที่ไปต้อนเอามาได้ง่ายก็เนื่องจากไม่มีผู้บังคับบัญชาชั้นผู้ใหญ่อยู่ที่นั่นด้วย มีแต่พวกชั้นผู้บังคับหมวดซึ่งเป็นนายทหารใหม่ ๆ โดยมาก เมื่อเห็นหลวงวีระฯ ซึ่งเป็นผู้บังคับกองพันอยู่ในกรมเดียวกันมาเรียก ก็ไปด้วยโดยง่าย ด้วยวิธีนี้จำนวนทหารในบริเวณพระที่นั่งอนันต์ก็เพิ่มขึ้นตามลำดับ จนในสุดท้ายตามกรมกองต่าง ๆ แทบจะไม่เหลือทหารปีที่ ๒ เลย นับว่าได้รวมอำนาจทหารไว้ที่บริเวณพระที่นั่งอนันต์ได้จริง ๆ ในเช้าวันนั้นเอง[๑๕]
ขบวนของพระประศาสน์ฯ เต็มไปด้วยนักเรียนนายร้อยที่สมัครไปด้วย พวกนักเรียนนายร้อยเป็นกำลังอันสำคัญที่สุดในวันนั้นที่ ๒๔ มิถุนายน พวกนี้แสดงความยินดีปรีดาทั่วกัน และสมัครไปทุกแห่งไม่ว่าจะไปทำอะไรที่ไหน
งานสำคัญที่พระประศาสน์ฯ ได้รับให้ไปทำนั้น คงทำความหนักใจให้ตัวพระประศาสน์ฯ เป็นอย่างมาก เพราะความสำคัญและใหญ่โตของกรมพระนครสวรรค์ฯ นั้นย่อมใหญ่หลวงเกินกว่าที่แม้จะถวายตัวเฝ้าก็ทั้งยาก แต่พระประศาสน์ฯ จะต้องไปเชิญตัวมาให้ได้ งานนี้จึงเป็น
