พิมพ์ต่าง ๆ เริ่มจะต่อต้านการคุกคามของเขาอีกแล้ว เขาก็กลับคำพูดเสียทันทีโดยชี้แจงว่า ขอหนังสือพิมพ์อื่น ๆ อย่าเดือดเนื้อร้อนใจไปเลย หนังสือพิมพ์อื่น ๆ ไม่ได้ก่อกวนความยุ่งยากอะไร จะมีก็แต่หนังสือพิมพ์ “สุภาพบุรุษ” และ “ประชามิตร” 2 ฉบับเท่านั้น
แต่ถ้อยคำบริภาษหนังสือพิมพ์ต่าง ๆ ที่เขากล่าวเมื่อคืนวันอาทิตย์ยังก้องกังวาฬอยู่ในหูของนักหนังสือพิมพ์ทั่วไป นี่แหละคือสิ่งที่ผู้เรียบเรียงบทสนทนาเรียกว่า “ศิลปในการโฆษณา” ศิลปในการกลับกลืนคำของผู้พูดเอง! และก็เขาผู้เดียวกันนี้แหละได้ประกาศตนว่าเป็นผู้ที่ได้รับการแต่งนั้งจากราชการให้คอยประทานโอวาทานุศาลน์แก่พวกเราเหล่าประชาชนทั้งหลายโดยทางวิทยุกระจายเสียงทุกคืน!
เพื่อที่จะเกลี้ยกล่อมหนังสือพิมพ์ทั้งหลายมิให้มาโต้เถียงกับเขาอีกต่อไป ผู้พูดทางวิทยุกระจายเสียงได้ประกาศอย่างเปิดเผยว่า นิ้วไหนร้ายก็จะตัดแต่นิ้วนั้น และนิ้วร้ายที่เขาต้องการจะตัดก็คือ “นิ้วสุภาพบุรุษ” และ “ประชามิตร”
บัดนี้ ผู้พูดทางวิทยุกระจายเสียงก็ได้สำแดงเจตนาของเขาที่มีต่อหนังสือพิมพ์ “สุภาพบุรุษ” ออกมาโดยเปิดเผยแล้วว่ามีอยู่ประการใด โดยที่ประชาชนมิต้องเดาด้วยความฉงนสนเท่ห์อีกต่อไป เดิมทีก็อาจมีใคร ๆ ซึ่งรวมทั้งคณะของเราด้วยเชื่อตามที่เขากล่าวว่า เขาออกความเห็นแนะนำในเรื่องนี้ด้วยความหวังดี แล้วแต่เมื่อคืนวันพุธ ผู้พูดได้ประกาศเจตนาอันแท้จริงของเขาออกมาว่า เขาต้องการจะกำจัดหนังสือพิมพ์ “สุภาพ-
