ทว่าแสดงถึงแรงงานมนุษย์เรียบ ๆ นั่นคือการใช้แรงงานมนุษย์โดยทั่วไป เหมือนกับที่นายพลและนายธนาคารมีบทบาทใหญ่โตในสังคมกระฎุมพี แต่มนุษย์ธรรมดาสามัญกลับมีบทบาทแสนต่ำต้อย[1] ในที่นี้ แรงงานมนุษย์ก็เช่นกัน เป็นการใช้พลังแรงงานมนุษย์เรียบง่าย ซึ่งเป็นค่าเฉลี่ยของปุถุชน ไม่ได้พัฒนาเป็นพิเศษ และมีอยู่แล้วในองคาพยพเนื้อหนังมนุษย์ แน่นอนว่าแรงงานเฉลี่ยเรียบง่ายเองก็แตกต่างกันตามแต่ละประเทศแต่ละสมัยอารยธรรม แต่พอกำหนดได้จากสังคมที่เป็นอยู่ แรงงานที่ซับซ้อนกว่านับเป็นแค่แรงงานเรียบง่ายยกกำลังหรือทวีคูณเพิ่มไป โดยที่แรงงานซับซ้อนในปริมาณน้อยกว่าจะเท่ากับแรงงานเรียบง่ายในปริมาณมากกว่า จากประสบการณ์ การลดทอนเช่นนี้เกิดขึ้นอย่างสม่ำเสมอ สินค้าอย่างหนึ่งอาจเป็นผลผลิตของแรงงานซับซ้อนมาก ๆ แต่ก็เทียบมูลค่าได้กับผลผลิตของแรงงานเรียบง่าย และจึงเพียงแสดงถึงแรงงานเรียบง่ายปริมาณหนึ่ง[2] แรงงานแต่ละชนิดจะถูกลดทอนเป็นแรงงานเรียบง่ายเป็นหน่วยวัดในอัตราส่วนเท่าใดนั้น เป็นสิ่งที่ตกลงกันผ่านกระบวนการทางสังคมลับหลังผู้ผลิต จึงดูเหมือนถูกกำหนดตามธรรมเนียม เพื่อความเรียบง่าย จากนี้ไปเราจะนับพลังแรงงานทุกชนิดเป็นพลังแรงงานเรียบง่ายไปโดยพลัน ซึ่งเพียงสงวนภาระการลดทอนด้วยการนี้
ดังนั้น อย่างที่มีการเพิกออกจากความแตกต่างของมูลค่าใช้สอยในมูลค่าอย่างเสื้อคลุมและผ้าลินิน ก็ยังมีการเพิกออกจากความแตกต่างของแรงงานในรูปที่มีประโยชน์ เช่นการตัดเย็บและการถักทอ ในแรงงานซึ่งแสดงอยู่ในมูลค่าเหล่านั้นด้วย ขณะที่เสื้อคลุมและผ้าลินินในฐานะมูลค่าใช้สอยเป็นพันธะระหว่างผ้า ด้าย และกิจกรรมการผลิตที่มีเป้าหมายเจาะจง เสื้อคลุมและผ้าลินินในฐานะมูลค่ากลับเป็นเพียงวุ้นของแรงงานชนิดเดียวกัน แรงงานในมูลค่าก็จึงจะไม่ได้นับจากพฤติกรรมการผลิตที่กระทำต่อผ้าและด้าย แต่จากที่แค่เป็นการใช้พลังแรงงานมนุษย์ และที่การตัดเย็บและการถักทอเป็นองค์ประกอบที่สร้างมูลค่าใช้สอยอย่างเสื้อคลุมและผ้าลินินนั้น ก็เพราะมีคุณภาพที่แตกต่างกันเท่านั้นเอง หากแต่เป็นแก่นสารของหน้า:Das Kapital Kritik der politischen Oekonomie Erster Band.djvu/51
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
——11——
