ตอนนี้แสดงแจ่มแจ้งเป็นแรงงานที่เสมอกับแรงงานมนุษย์อื่น ๆ ทั้งปวง ไม่ว่ามีรูปธรรมชาติเป็นอย่างไร ไม่ว่ากลายเป็นวัตถุในเสื้อคลุมหรือข้าวสาลีหรือเหล็กหรือทองคำ ฯลฯ ตอนนี้ ด้วยรูปมูลค่า ผ้าลินินไม่ได้อยู่แต่ในความสัมพันธ์ทางสังคมกับสินค้าอื่นเพียงหนึ่งชนิดอีกต่อไปแล้ว แต่กับทั้งโลกแห่งสินค้า และเป็นพลเมืองของโลกใบนั้นในฐานะสินค้า ขณะเดียวกัน ในลำดับของการแสดงออกอันยาวเหยียดนั้น มูลค่าของสินค้าไม่สนว่าตัวจะปรากฏในรูปจำเพาะของมูลค่าใช้สอยใด
ในรูปแรก: ผ้าลินิน 20 หลา เสื้อคลุม 1 ตัว อาจจะจริงว่าสินค้าทั้งสองบังเอิญแลกเปลี่ยนกันได้ในอัตราส่วนเชิงปริมาณที่แน่นอน ทว่าในรูปที่สอง พื้นหลังซึ่งแตกต่างเชิงสารัตถะจากการปรากฏแบบบังเอิญ แต่ก็เป็นตัวกำหนดของมัน กลับสาดส่องออกมาในทันที มูลค่าของผ้าลินินมีขนาดเท่าเดิม ไม่ว่าแสดงเป็นเสื้อคลุมหรือกาแฟหรือเหล็ก ฯลฯ หรือสินค้าที่แตกต่างกันนับไม่ถ้วนของผู้ครอบครองสุดหลากหลาย ความสัมพันธ์โดยบังเอิญระหว่างผู้ครอบครองสินค้าสองคนตกไป ชัดเจนว่าการแลกเปลี่ยนไม่ได้กำหนดขนาดของมูลค่าของสินค้า แต่เป็นขนาดของมูลค่าของสินค้าที่กำหนดอัตราส่วนแลกเปลี่ยนระหว่างกัน
สินค้าทั้งปวง เสื้อคลุม ชา ข้าวสาลี เหล็ก ฯลฯ นับเป็นสิ่งสมมูลในการแสดงออกมูลค่าของผ้าลินิน และฉะนั้นนับเป็นกายของมูลค่า รูปธรรมชาติที่จำเพาะของสินค้าแต่ละอย่าง ตอนนี้เป็นรูปสมมูลที่จำเพาะ พร้อมกันกับสินค้าอื่นทั้งปวง เช่นเดียวกัน แรงงานนานาชนิดที่มีประโยชน์ รูปธรรม และจำเพาะซึ่งมีอยู่ในกายของสินค้าอันหลากหลาย ตอนนี้นับเป็นรูปของการกลายเป็นจริง- หรือรูปปรากฏที่จำเพาะของแรงงานมนุษย์เอง ซึ่งหลากหลายไม่แพ้กัน
