ทันทีที่สามารถผูกขาดตำแหน่งในการแสดงออกมูลค่าของโลกแห่งสินค้าได้ ก็กลายเป็นสินค้าเงินตรา และทันทีที่กลายเป็นสินค้าเงินตราแล้วเท่านั้น รูป IV ถึงจะแตกต่างจากรูป III และแปรสภาพจากรูปมูลค่าทั่วไปกลายเป็นรูปเงินตรา
การแสดงออกมูลค่าสัมพัทธ์แบบเรียบง่ายของสินค้าอย่างหนึ่ง เช่นผ้าลินิน เป็นสินค้าซึ่งทำหน้าที่สินค้าเงินตราแล้ว เช่นทองคำ คือรูปราคา ดังนั้น „รูปราคา“ ของผ้าลินินคือ:
ผ้าลินิน 20 หลา ทองคำ 2 ออนซ์
หรือหากตีตราทองคำ 2 ออนซ์เป็นเหรียญสเตอร์ลิง 2 ปอนด์
ผ้าลินิน 20 หลา 2 ปอนด์สเตอร์ลิง
การทำความเข้าใจรูปเงินตรายากที่การทำความเข้าใจรูปสมมูลทั่วไป หรือรูปมูลค่าทั่วไปโดยรวม คือรูป III รูป III คลายตัวย้อนกลับเป็นรูป II หรือรูปมูลค่าแบบขยาย ซึ่งประกอบขึ้นจากรูป I: ผ้าลินิน 20 หลา เสื้อคลุม 1 ตัว หรือ สินค้า หน่วย สินค้า หน่วย รูปมูลค่าแบบเรียบง่ายจึงเป็นคัพภะของรูปเงินตรา
แวบแรก สินค้าดูเหมือนสิ่งของพื้น ๆ ที่ประจักษ์ชัดในตัว วิเคราะห์แล้วกลับแสดงว่าเป็นสิ่งที่สลับซับซ้อน เปี่ยมไปด้วยความหยุมหยิมทางอภิปรัชญาและความตลบตะแลงทางเทววิทยา สินค้าไม่มีอะไรเร้นลับเท่าที่เป็นมูลค่าใช้สอย ไม่ว่าผมจะพิจารณาจากมุมมองว่าสนองความต้องการมนุษย์ด้วยสมบัติของตน หรือว่าได้สมบัติเหล่านี้มาแต่แรกในฐานะผลผลิตของแรงงานมนุษย์ เห็นอยู่ทนโท่ว่ามนุษย์ทำการดัดแปลงรูปของวัสดุธรรมชาติในทางที่เป็นประโยชน์แก่ตน รูปของไม้เป็นต้นเมื่อทำเป็นโต๊ะก็จะเปลี่ยนไป อย่างไรก็ดี โต๊ะยังคงเป็นไม้ ยังคงเป็นสิ่งของธรรมดาที่สัมผัสได้ แต่ทันใดที่ก้าวขึ้นเป็นสินค้า ตัวเองแปรสภาพเป็นสิ่งเหนือสัมผัสที่สัมผัสได้ ขาไม่ได้ตั้งแค่บนพื้น แต่กลับตัวกลับหัวต่อสินค้าอื่นทั้งหมด และพัฒนาความคิดชอบกลด้วยสมองเนื้อไม้ พิสดารยิ่งกว่าหากโต๊ะเริ่มเต้นเองตามอำเภอใจ[1][a]
ลักษณะเร้นลับของสินค้าจึงไม่ได้เกิดจาก- ↑ หากเราจำได้ ทั้งจีนกับโต๊ะเริ่มเต้น เมื่อส่วนที่เหลือของโลกดูหยุดนิ่ง —— เพื่อกระตุ้นที่เหลือ
- ↑ ในย่อหน้านี้และหมายเหตุนี้ มาคส์พูดถึงการเข้าทรงหมุนโต๊ะ (table-turning) ซึ่งเป็นกระแสเจตนิยมในยุโรปช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1850 และพูดถึงกบฏไท่ผิงในประเทศจีน คำว่า China ในภาษาเยอรมันยังหมายถึงเครื่องถ้วยจีนด้วย (เชิงอรรถของวิกิซอร์ซ)
