งอยู่ จึงพาหนีไปเสียพอรอดชีวิต เพราะคิดว่า จะให้พระราชบุตรสืบเชื้อพระวงศ์ไปภายหน้า
ขณะนั้น พอเตียวฉาน เตียวหลุย ถือกระบี่ออกมาจากวัง ถามขุนนางทั้งปวงว่า พระราชบุตรทั้งสองเข้ามาอยู่ที่เสด็จออกบ้างหรือ อึ้งป่วยฮอบอกว่า เมื่อกี้ พระราชบุตรทั้งสองมาร้องไห้อ้อนวอนให้เราช่วยทูลขอโทษ พอปึงเป๊ก ปึงเสี้ยง เข้ามาพาหนีไปทางประตูทิศใต้แล้ว เตียวฉาน เตียวหลุย ได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ จึงเข้าไปทูลพระเจ้าติวอ๋อง พระเจ้าติวอ๋องก็ทรงพระโกรธ จึงตรัสสั่งเตียวฉานจงเอากระบี่เหลงหองเกี้ยมไปส่งให้อึ้งป่วยฮอเร่งตามไปตัดเอาศีรษะอินเฮา อินหอง มาให้จงได้ เตียวฉานรับสั่งแล้วออกมาส่งกระบี่เหลงหองเกี้ยมให้แก่อึ้งป่วยฮอ แล้วแจ้งความตามรับสั่ง อึ่งป่วยฮอก็รับกระบี่อาญาสิทธิ์ออกจากวังขึ้นขี่โคห้าสีมีกำลังเดินทางได้วันละหมื่นเส้น อึ้งป่วยฮอก็รีบตามปึงเป๊ก ปึงเสี้ยง ไป
ฝ่ายปึงเป๊ก ปึงเสี้ยง แบกพระราชบุตรหนีออกจากเมืองหลวงไปทางไกลประมาณร้อยยี่สิบห้าเส้นเศษ ถึงต้นไม้ใหญ่ริมทาง จึงความพระราชบุตรทั้งสองลง พอแลไปข้างต้นทางเห็นอึ้งป่วยฮอตามาทัน ก็ตกใจคุกเข่าลงคำนับ อึ้งป่วยฮอ
