ทั้งสองมาแล้ว พระเจ้าติวอ๋องจึงสั่งว่า ท่านอย่าเอามันมาให้เราเห็นหน้าเลย จงเอามันไปฆ่าเสียเถิด อินโภ้ไป้กับหลุยไขจึงทูลว่า ข้าพเจ้าเป็นขุนนางผู้น้อย จะขอรับพระราชทานหนังสือรับสั่งออกไปเป็นสำคัญ พระเจ้าติวอ๋องจึงทรงพระอักษรส่งให้ อินโภ้ไป้กับหลุยไขคำนับรับหนังสือรับสั่ง ออกมาถึงประตูหงอหมุ่ยที่เสด็จออก
ฝ่ายอึ้งป่วยฮอยืนอยู่ริมประตู ขุนนางคนสนิททั้งสี่ก็ยืนคอยทีอึ้งป่วยฮออยู่ พออินโภ้ไป้กับหลุยไขชูหนังสือรับสั่งออกมา อึ้งป่วยฮอจึงว่ากับอินโภ้ไป้เป็นที่ประชดว่า ครั้งนี้ ท่านอุตส่าห์ติดตามได้พระราชบุตรมาถวาย ได้ความชอบนักหนา อึ้งป่วยฮอจึงพยักหน้าให้เตียวคี คนสนิท เตียวคีเห็นดังนั้นก็เข้าชิงฉวยได้หนังสือรับสั่งมาฉีกเสีย แล้วร้องว่า พระมหากษัตริย์ทรงพระโกรธจะให้ฆ่าพระราชบุตร ขุนนางทั้งปวงจงตีระฆังเชิญเสด็จออกมาช่วยกันทูลทัดทานไว้ก่อน จึงจะควร อึ้งป่วยฮอจึงสั่งเตียวคีกับคนสนิททั้งนั้นให้ไปอยู่กับพระราชบุตรอย่าให้ผู้ใดทำอันตราย แล้วจึงให้ตีระฆังเชิญเสด็จ
ฝ่ายพระเจ้าติวอ่องเสด็จอยู่พระตำหนักที่บรรทมกับนางขันกี ครั้นได้ยินเสียงระฆัง จึงตรัสกับนางขันกีว่า ขุนนางทั้ง
