ทัดทาน อึ้งป่วยฮอจึงว่า ตั้งแต่ท่านออกไปอยู่บ้านเก่า นางขันกีแกล้งยุยงให้ทำโทษพระมเหสีถึงสิ้นชีวิต พระราชบุตรทั้งสองหนีไป ก็สั่งให้อินโภ้โป้ตามจับเอามา จะให้ฆ่าเสีย พอเกิดพายุหอบพาพระราชบุตรทั้งสองไปได้พ้นจากความตาย ข้าพเจ้ากับขุนนางทั้งปวงแต่พากันเข้ามาเตรียมเฝ้า ตีระฆังให้เสด็จออก จะได้ช่วยกันทูลทัดทาน ก็มิได้เสด็จออก เสี่ยงหยงจึงว่า เราไปอยู่บ้านเก่าหวังจะหาความสบาย ครั้นได้ยินข่าวออกไปว่า เมืองวุ่นวายนัก จึงเข้ามาหมายจะทูลทัดทานเตือนพระสติ ถึงพระเจ้าติวอ๋องจะลงโทษประการใดก็ตามเถิด ขณะเมื่อเสี่ยงหยงพูดกับอึ้งป่วยฮออยู่ริมประตูที่เสด็จออก พอเห็นอินโภ้โป้เดินออกจากประตูมาคำนับ เสี่ยงหยงโกรธ จึงประชดอินโภ้โป้ว่า ครั้งนี้ ท่านอุตส่าห์ติดตามได้พระราชบุตรทั้งสองมาถวาย เห็นท่านจะได้ความชอบมาก เรากับขุนนางทั้งปวงจะต้องฝากตัวท่านต่อไป อินโภ้โป้ได้ยินดังนั้นก็ก้มหน้านิ่งอยู่ เสี่ยงหยงก็ให้ตีระฆังเชิญเสด็จ
ฝ่ายพระเจ้าติวอ๋องเสด็จอยู่ ณ ที่บรรทม แจ้งว่า พายุพาอินเฮา อินหอง ไป พระทัยไม่สบาย พอได้ยินเสียงระฆังก็เสด็จออก เสี่ยงหยงกับขุนนางผู้น้อยผู้ใหญ่เฝ้าพร้อมกัน พระเจ้า
