ผิวเนื้อเหลือง เห็นจะเป็นผู้วิเศษ จึงลงจากม้า คำนับผู้เฒ่า แล้วถามว่า ท่านอาศัยอยู่เขาไหน ท่านมาพบข้าพเจ้าเวลานี้จะไปแห่งใด หุนต๋งจู๊รู้จัดหน้าว่า เป็นเจ้าเมืองไซรกี จึงบอกว่า ข้าพเจ้าชื่อ หุนต๋งจู๊ อาศัยอยู่ถ้ำยกเทียวต๋ง คำไทยว่า ถ้ำศิลาแก้ว อยู่แทบเชิงเขาจงลำซัว ขณะเมื่อฝนตกห่าใหญ่ ดาวทหารตก ข้าพเจ้าจึงมาเที่ยวหา พอพบท่าน ท่านจะไปแห่งใดจึงมาทางนี้
กีเซียงรู้ว่า หุนต๋งจู๊เป็นฤษี คำนับขออภัย จึงแจ้งความแต่หลังให้ฟังทุกประการ แล้วบอกว่า เมื่อฝนตกขาดเม็ด ข้าพเจ้าได้เด็กคนหนึ่ง กีเซียงจึงอุ้มเด็กนั้นมาให้ดู หุนต๋งจู๊ก็รู้ว่า เด็กนั้นคือดาวเกียงแซตกลงมาเกิด หุนต๋งจู๊จึงว่า ท่านจะไปเมืองจิวโก๋ครั้งนี้ กว่าจะได้กลับมาช้าหลายปีอยู่ อย่าพาเด็กน้อยไปให้เป็นห่วงเลย ข้าพเจ้าจะขอรับเลี้ยงไว้ เมื่อท่านกลับมาจากเมืองหลวง จึงส่งให้ท่านไปเมื่อไซรกี กีเซียงจึงว่า ซึ่งท่านจะขอบุตรข้าพเจ้าเลี้ยงไว้ก็ตามเถิด แต่เด็กคนนี้ยังไม่มีชื่อ ขอท่านจงขนานชื่อให้แก่บุตรข้าพเจ้าด้วย หุนต๋งจู๊จึงให้ชื่อว่า หลุยจินจู๊ หุนต๋งจู๊ก็รับหลุยจินจู๊กลับไปถ้ำที่อาศัย กีเซียงก็ขึ้นม้าพาทหารเดินทางไปหลายวัน ใกล้ถึงเมืองจิวโก๋
