หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/155

เล่ม ๑

143

 

นัก งกจงฮูเล่าก็เป็นหัวเมืองใหญ่ ทำราชการโดยสุจริต มิได้เบียดเบียนราษฎรให้ได้ความเดือดร้อน แล้วก็เป็นข้าหลวงเดิมมาแต่ก่อน ข้าพเจ้าจะขอชีวิตขุนนางทั้งสามคนนี้ไว้ พระเจ้าติวอ๋องจึงตรัสว่า เกียงฮวนฌ้อนั้นเห็นจะเป็นกบฏจริง กีเซียง งกจงฮูนั้นว่ากล่าวหยาบช้านัก ครั้นจะมิฆ่าเสีย ขุนนางทั้งปวงก็จะดูเยี่ยงอย่าง อึ้งปวยฮอ ขุนนางผู้ใหญ่ จึงทูลพระเจ้าติวอ๋องว่า เกียงฮวนฌ้อ งกจงฮู สองคนนี้ก็ทำราชการมานานแล้ว ยังหามีความผิดไม่ กีเซียงเล่าน้ำใจก็สัตย์ซื่อ แล้วประมาณการไปได้ทั้งเบื้องหน้าเบื้องหลัง แล้วกีเซียง งกจงฮู เกียงฮวนฌ้อ ทั้งสามคนนี้มีทหารและหัวเมืองขึ้นเป็นอันมาก ถ้าจะให้ฆ่าเสียบัดนี้ ทหารและหัวเมืองทั้งปวงแจ้งว่า เจ้านายตายแล้ว ก็จะมีใจเจ็บแค้น ยกมาทำแก่เมืองหลวงทั้งสามทาง ก็เห็นจะป้องกันยาก บุนไทสือซึ่งไปตีเมืองปักไฮก็ยังหามาไม่ ซึ่งจะฆ่าขุนนางทั้งสามคนเสีย จงทรงพระดำริดูก่อน พระเจ้าติวอ๋องจึงว่า กีเซียงนั้นเราแจ้งอยู่ว่า มีสติปัญญา ซึ่งทำทั้งนี้เห็นกีเซียงจะเป็นพลอยเข้าชื่อด้วย หาได้ลงใจไม่ ท่านจะขอชีวิตไว้ก็ตามเถิด สืบไปเมื่อหน้า กีเซียงประทุษร้ายต่อเรา จะเอาโทษท่านด้วย แต่งกจงฮู เกียงฮวนฌ้อนั้น จำจะให้ฆ่าเสีย กาแก๋ ฮุยหยิน