หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/161

เล่ม ๑

149

 

ก็ตายด้วยเชือกและอาวุธต่าง ๆ ซึ่งท่านว่า ข้าพเจ้าจะตายประหลาดกว่าคนทั้งปวงนั้น ข้าพเจ้าสงสัยอยู่ กีเซียงจึงว่า เราจะทำนายต่อไปนั้นเหลือรู้เรานัก ฮิวฮุน ฮุยต๋ง จึงอ้อนวอนว่า ท่านได้เมตตาข้าพเจ้าแล้ว อย่าคิดรังเกียจเลย จงทำนายให้ประจักษ์เถิด กีเซียงขัดมิได้ จึงว่า ท่านทั้งสองนี้จะต้องลูกเห็บตาย ฮิวฮุน ฮุยต๋ง ได้ยินดังนั้นก็หัวเราะ จึงว่า ข้าพเจ้าทั้งสองนี้ท่านว่า ต้องลูกเห็บแล้ว ตัวท่านจะตายด้วยเหตุประการใดเล่า กีเซียงจึงว่า ตัวเรานี้จะตายโดยปรกติดุจหนึ่งนอนหลับอยู่ ฮิวฮุน ฮุยต๋ง จึงแกล้งสรรเสริญว่า ท่านได้เรียนวิชาชำนิชำนาญนัก หาผู้เสมอมิได้ ข้าพเจ้าคิดจะใคร่สนทนาด้วยท่านให้ได้คติไว้ วิตกด้วยราชการในพระราชวัง แล้วฮิวฮุน ฮุยต๋ง ก็คำนับลากีเซียงขึ้นม้ากลับมา ฮิวฮุนจึงว่ากับฮุยต๋งว่า กีเซียงนั้นมันเหมือนสัตว์เดียรัจฉาน ตัวมันจะตายวันนี้พรุ่งนี้หารู้ไม่ กลับมาทำนายเราเสียอีกเล่า ฮิวฮุน ฮุยต๋ง พูดกันแล้วก็รีบเข้าไปในวังทูลพระเจ้าติวอ๋องตามซึ่งได้พูดกับกีเซียงทุกประการ แล้วว่า กีเซียงนั้นหยาบช้าต่อพระองค์นัก พระเจ้าติวอ๋องก็ทรงพระโกรธ จึงว่า กีเซียงนั้นโทษถึงตายแล้ว เรายกโทษเสียให้กลับไปเมืองไซรกี ยังหารู้คุณไม่ จำจะให้เอาตัวมาตัดศีรษะแขวนไว้ที่ประตูเมือง