จึงจะหายความแค้น แล้วสั่งเตียวฉาน นายทหารเอก ให้รีบตามไปจับตัวกีเซียงมาให้จงได้ เตียวฉายรับสั่งแล้วออกมาขึ้นม้าพาทหารทั้งปวงรีบตามไป
ฝ่ายกีเซียง ครั้นเห็นฮิวฮุน ฮุยต๋งกลับไปแล้ว ก็ขึ้นม้าพาทหารออกจากกงก๋วนเดินไปทางตะวันตก แล้วคิดถึงคำที่พูดกับฮิวฮุน ฮุยต๋ง ก็สะดุ้งใจ เห็นว่า จะมีเหตุแล้ว พอได้ยินเสียงทหารเรียกมาว่า ให้กีเซียงหยุดอยู่ก่อน กีเซียงเหลียวไปเห็นเตียวฉาน จึงว่า รู้ตัวอยู่แล้ว เตียวฉานเข้ามาใกล้จึงบอกว่า มีรับสั่งให้หาท่านกลับไปก่อน กีเซียงจึงสั่งแก่ทหารทั้งปวงว่า ท่านจงพากันกลับไปเมืองไซรกีก่อนเถิด แล้วบอกแก่บุตรทั้งสองให้บำรุงรักษามารดาจงดี กิจการบ้านเมืองทั้งปวงก็ให้ว่าตามอย่างธรรมเนียมแต่ก่อน ทหารทั้งปวงได้ยินกีเซียงว่าดังนั้นก็ร้องไห้ กีเซียงจึงว่า ท่านอย่าเศร้าโศกนักเลย จงฟังข่าวเราในเจ็ดปีเถิด ทหารทั้งปวงก็คำนับลาไป เตียวฉานก็พากีเซียงเข้ามาถึงพระราชวัง ผู้ซึ่งเฝ้าประตูเห็นดังนั้นก็รีบเอาเนื้อความไปบอกอึ้งปวยฮอ อึ้งปวยฮอก็ตกใจ จึงคิดว่า มีรับสั่งโปรดให้กีเซียงไปเมืองไซรกีแล้ว เหตุไรจึงหาตัวกลับมาเล่า ชะรอยอ้ายฮิวฮุน ฮุยต๋ง จะทูลขัดขวาง อึ้งปวยฮอก็ให้จิวจือไปบอกขุนนาง
