ออกมาว่า เพลิงไหม้พระตำหนักไทเบียขึ้นแล้ว ขุนนางทั้งปวงก็เข้าไปจะดับเพลิง และเปลวเพลิงร้อนนัก ต่างคนเข้าใกล้ไม่ได้ ก็จนใจยืนตะลึงอยู่ ปิกันคิดถึงคำกีเซียงทำนายไว้ก็ถอนใจใหญ่ ว่ากับขุนนางทั้งปวงว่า ซึ่งไฟไหม้พระตำหนักไทเบียนี้เหมือนจะบอกเหตุว่า วงศ์เสี่ยงทางจะสูญแล้ว ขณะเมื่อเพลิงไหม้ขึ้นนั้น พระเจ้าติวอ๋องเสด็จอยู่พระที่นั่งออกขุนนาง ฮ่องยี่กั๋วเข้าไปกราบทูลว่า ไฟไหม้พระตำหนักไทเบีย พระเจ้าติวฮ่องก็ตกพระทัยนัก จึงให้ไปกำชับขุนนางทั้งปวงให้คอยรักษาอย่าให้เพลิงไหม้ลามไปได้ แล้วตรัสกับฮิวฮุน ฮุยต๋ง ว่า เมื่อกีเซียงทายถูกดังนี้ ท่านทั้งสองจะคิดประการใด ฮิวฮุน ฮุยต๋ง จึงทูลว่า ซึ่งจะปล่อยตัวกีเซียงกลับไปเมืองไซรกีนั้นไม่ได้ ขอให้เอาตัวคุมไว้ในเมืองหลวงก่อน แผ่นดินจึงจะเป็นสุข ข้าพเจ้าและราษฎรทั้งปวงจะได้พึ่งพระบารมีสืบไป
พระเจ้าติวอ๋องเห็นชอบด้วย ปิกัน มุยจือ อึ้งปวยฮอ ทั้งสามคนจึงเข้าไปทูลพระเจ้าติวอ๋องว่า ซึ่งเพลิงไหม้พระตำหนักไทเบียนั้นต้องคำกีเซียงที่ทำนายไว้ ข้าพเจ้าจะขอพระราชทานให้กีเซียงพ้นโทษ พระเจ้าติวอ๋องจึงตรัสว่า ซึ่งโทษถึงตายนั้นเรายกเสีย แต่ซึ่งจะให้กลับไปเมืองไซรกีนั้นยังไม่ได้
