ฝ่ายไทอิดจินหยินซึ่งเป็นเทพารักษ์อยู่ในถ้ำกี๋มกวางตั้ง ณ เขาเขียนงวนซัว คิดว่า บัดนี้ ศักราชได้พันห้าร้อยแล้ว เทพยดาซึ่งลงไปเกิดในแผ่นดินจะบังเกิดรบพุ่งฆ่าฟันกัน เกียงจูแหยจะต้องลงไปปราบปราม แซ่เสี่ยงทางกำหนดจะสูญแล้ว แซ่บูอ๋องจะจำเริญรุ่งเรืองขึ้น และเขาคุนหลุนซัวนั้นมีเทพยดาอยู่องค์หนึ่ง ครั้นศักราชได้พันห้าร้อยแล้ว จึงเขียนหนังสือฉบับหนึ่งให้แปะเฮาะทองจือเอาไปให้เทพยดาไทอิดจินหยิน ณ เขาเขียนงวนซัว ไทอิดจินหยินคำนับแล้วคลี่หนังสือออกอ่านได้ความว่า ศักราชครบพันห้าร้อยแล้ว เราจะให้เกียงจูแหยลงไปปราบปรามแผ่นดิน ท่านจงให้เลงจู๊จือซึ่งเป็นศิษย์ท่านลงไปช่วยเกียงจูแหยด้วย ไทอิดจินหยินจึงว่า เราแจ้งแล้ว แปะเฮาะทองจือคำนับลากลับมา
ฝ่ายลิเจ้งซึ่งรักษาด่านตันตึงก๋วน แดนเมืองจิวโก๋ เมื่อยังเด็กอยู่นั้น ลิเจ้งไปเที่ยวเรียนวิชากับผู้วิเศษริมเขาคุนหลุนซัวข้างทิศใต้ อาจารย์บอกวิชาให้ถึงห้าประการ เรียกว่า กี๋ม หนึ่ง ปัก หนึ่ง จุย หนึ่ง หวย หนึ่ง เทา หนึ่ง ลิเจ้งเรียนได้เท่านั้น ภาษาไทยว่า วิชาดำดินได้ ครั้นนานมา ลิเจ้งมีภรรยาคนหนึ่งชื่อ นางฮึนสี นางฮึนสีเกิดบุตรชายสองคน ผู้พี่ชื่อ กิมเฉีย ผู้น้อง
