หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/175

เล่ม ๑

163

 

ถึงปากอ่าวชเล เห็นเด็กคนหนึ่งเล่นน้ำอยู่ จึงถามโลเฉียว่า ตัวทำประการใด จึงกระเทือนไปถึงที่อยู่พระยานาค โลเฉียได้ยินดังนั้นเหลียวไปดู เห็นแหมแฉหน้าเขียวดังสีเมฆ ผมและหนวดแดง เขี้ยวออกนอกปาก โลเฉียสงสัยนัก จึงถามว่า เอ็งนี้เป็นสัตว์อะไร แหมแฉได้ยินดังนั้นก็โกรธ จึงว่า เราเป็นทหารพระยานาคสำหรับตรวจตราในท้องชเล ซึ่งตัวบังอาจหยาบช้าต่อเรานั้น เราจะประหารชีวิตเสีย แล้วโลดขึ้นไปเอาขวานฟันโลเฉีย โลเฉียหลบทัน จึงถอดเอากำไลที่ข้อมือขว้างไปถูกแหมแฉศีรษะแตกตาย โลเฉียหัวเราะแล้วว่า กูคิดว่ามีฤทธิ์เดชประการใดเล่า ให้กำไลของกูเปื้อนโลหิตเสียเปล่า ๆ โลเฉียก็หยิบเอากำไลมาส่ายน้ำล้างโลหิต น้ำนั้นก็เป็นคลื่นใหญ่กระเทือนถึงที่อยู่พระยานาคดังจะทำลายลง พระยานาคก็ยิ่งสงสัยนัก พอมีผู้มาบอกพระยานาคว่า แหมแฉซึ่งขึ้นไปตรวจปากอ่าวชเลนั้น ลูกเล็กคนหนึ่งมันตีตายเสียแล้ว พระยานาคแจ้งดังนั้นก็ตกใจนัก จึงว่า แหมแฉคนนี้เทพยดาตั้งไว้สำหรับตรวจท้องชเล ผู้ใดบังอาจฆ่าเสียได้ แล้วจัดแจงทหารจะยกไปจับตัวผู้ซึ่งฆ่าแหมแฉ