หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/176

164

ห้องสิน

 

ขณะนั้น เงาเปงซึ่งเป็นบุตรพระยานาคที่สามเห็นบิดาจัดแจงบ่าวไพร่วุ่นวายอยู่ จึงถามบิดาว่า จะไปรบผู้ใด พระยานาคก็เล่าความในบุตรฟังทุกประการ เงาเปงจึงว่า การแต่เพียงนี้หาควรบิดาจะไปไม่ ข้าพเจ้าจะอาสาไปจับตัวคนร้ายมาให้ได้ แล้วถือทวนขึ้นหลังนาครีบมาปากอ่าวชเล โลเฉียเห็นระลอกใหญ่นัก แลไปดูเห็นคนถือทวนขี่นาคร้องขึ้นมาว่า ผู้ใดซึ่งฆ่าแหมแฉเสีย โลเฉียจึงตอบว่า เราฆ่าเอง เงาเปงก็โกรธ จึงถามว่า ตัวชื่อไร เป็นบุตรผู้ใด จึงบังอาจนัก โลเฉียจึงตอบว่า เราชื่อ โลเฉีย เป็รบุตรที่สามลิเจ้งซึ่งเป็นนายด่านตันตึงก๋วน เรามาอาบน้ำเล่นตามสบาย แหมแฉทำหยาบช้าต่อเรา เราก็ฆ่าเสีย จะผิดชอบกระไรนักหนา เงาเปงก็โกรธ ด่าโลเฉียเป็นข้อหยาบช้า จึงว่า แหมแฉคนนี้เทพยดาตั้งไว้สำหรับตรวจท้องชเล ตัวฆ่าเสียแล้ว ยังว่าไม่ผิดเล่า แล้วเงาเปงเอาทวนแทงโลเฉีย โลเฉียหลบได้ เงื้อกำไลขึ้นจะตีเงาเปง แล้วคิดว่า จะฆ่าคนมิได้มีชื่อเสียงนั้นหาเป็นเกียรติยศไม่ ร้องถามว่า ท่านชื่อไร เงาเปงจึงบอกว่า เราชื่อ เงาเปง เป็นบุตรพระยานาคที่สามอยู่ชเลตะวันออก โลเฉียได้ยินดังนั้นก็หัวเราะแล้วว่า ซึ่งตัวถือว่า เป็นบุตรพระยานาค จะมาสู้กับเรานั้น เรา