หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/178

166

ห้องสิน

 

เป็นมนุษย์รีบมา ณ ด่านตันตึงก๋วน แล้วบอกนายด่านว่า เราชื่อ เงาก๋อง เป็นเพื่อนรักของลิเจ้ง จะเข้าไปสนทนาด้วย นายด่านก็เอาเนื้อความเข้าไปแจ้งกับลิเจ้ง ลิเจ้งก็ออกมารับคำนับกัน แล้วพามานั่งที่สมควร ลิเจ้งจึงว่า พี่ท่านกับข้าพเจ้าจากกันไปนานแล้ว พึ่งได้เห็นหน้ากันวันนี้ ข้าพเจ้ายินดีนัก ลิเจ้งเห็นหน้าเงาก๋องตึงเป็นทีโกรธ ลิเจ้งก็คิดสงสัยอยู่ เงาก๋องจึงว่า บุตรท่านดีนัก ลิเจ้งมิได้รู้เหตุ พาซื่อไป จึงว่า พี่กับข้าพเจ้ามิได้พบกันนานแล้ว ทำไมจึงรู้ว่า บุตรข้าพเจ้าดีเล่า และบุตรข้าพเจ้านั้นมีสามคน บุตรที่หนึ่งชื่อ กิมเฉีย ที่สองนั้นชื่อ บกเฉีย ที่สามชื่อ โลเฉีย เป็นศิษย์อาจารย์ทั้งสาม แล้วจะดีประการใดก็ยังมิได้ปรากฏ เงาก๋องจึงว่า ซึ่งท่านว่า ยังมิได้เห็นดีของบุตรท่านนั้น เราสงสัยนัก แล้วเงาก๋องก็เล่าความซึ่งโลเฉียไปเล่นน้ำแล้วฆ่าแหมแฉกับเงาเปงเสียนั้นให้ลิเจ้งฟังทุกประการ แล้วถามว่า บุตรท่านถืออาวุธสิ่งใด มีฤทธิ์เดชนัก เงาก๋องเล่าความพลางคิดอาลัยถึงบุตร ก็ร้องไห้ ลิเจ้งจึงว่า ซึ่งท่านว่านี้เห็นจะมิใช่บุตรข้าพเจ้าดอก ด้วยกิมเฉีย บุตรที่หนึ่งข้าพเจ้า ไปอยู่กับอาจารย์ ณ เขากิวเลงซัว บกเฉีย บุตรที่สอง ก็ไปอยู่กับอาจารย์ ณ เขากิวเกงซัว ยังแต่โลเฉียผู้บุตรน้อยอายุได้เจ็ดขวบ แต่เกิดมาประตูก็ยังมิได้ออกไป เงา-